W niedzielę sobie pobiegałem (półtorej godziny biegu to, jak na moje możliwości, bardzo dużo), więc byłem w nastroju bardziej na siedzenie niż jeżdżenie na mieście (szczególnie, że rano mnie przepłukało z szarej chmury). Niestety, byliśmy umówieni w bardzo ważnej sprawie na Ursynowie. Chcąc nie chcąc musiałem wskoczyć na rower i przejechać... przestać... przeoglądać... no nie wiem, co zrobić. W każdym razie moja jazda na Ursynów upłynęła pod hasłem "Na ilu światłach można się zatrzymać?". Odpowiedź brzmi: na wszystkich prócz trzech.

Jazda powrotna przeleciała już z Hipcią, więc z definicji przyjemniej. 

Jesień w swojej klasyce: sucho, ale wietrznie tak, że miejscami ledwo jechałem 23 km/h. Za to z powrotem...

Lało, paskudnie i nieprzerwanie. Przynajmniej w trzeciej próbie udało mi się dobrze ubrać.

Nauczony wczorajszym doświadczeniem postanowiłem przygotować się i tym razem pogodę sprawdziłem. I zabrałem kurtkę. Co z tego, jak wychodząc z pracy popatrzyłem za okno i, wzruszając ramionami, powiedziałem "a, nie pada", po czym... okrutnie zmokłem.

Zmęczony powrotną drogą z wycieczki w góry nie zadałem sobie trudu sprawdzenia prognozy pogody (ani nawet wyjrzenia za okno). Efekt? Okrutnie zmarzłem we mgle.