Zwykle mi się nie chce. I wychodzi z tego takie człapanie. I wiem, że człapię. Ale mi się nie chcę. Zresztą nie zawsze można. Bo po pracy jest co robić i jakoś nigdy nie ma czasu, a rano to albo człowiekowi się nie chce, albo lud śpi i domaga się ciszy.

Ale czasem jest jednak Święto Lasu. I pompuję koła. I wtedy naprawdę fajnie się jedzie. 

Bo, wiadomo, bus musi latać, ale rower... rower też!

Sprytny to ja jestem, nie ma co. Nie chciałem się tłuc po drodze z Zaborowa na Święcice, więc dla odmiany poleciałem sobie od południa.

I wchrzaniłem się w tę samą drogę, tylko w Święcicach. Na fragment, który jest jeszcze gorszy. A potem na ścinkę z Myszczyna do Borzęcina, gdzie też są same kratery. Jupiii!