Jedno gówno, czyli chlapo-mokre temperatury w okolicy zera się skończyło. Niestety, temperatura zamiast utrzymać się poniżej 10 stopni, wyskoczyła na wysokośc drugiego gówna: 12 rano - 23 w południe. Ubranie suche, ale trzeba wozić ze sobą coś na zapas, bo o 20:00 moze być ok, ale o 23:00 może być chłodniej.

Do tego, oczywiście, wiosna równa się radosnemu, zielonemu pierdolnięciu rowerzystów. Każdy stwierdził, że skoro jest cieplej, to mozna jeździć. O ile sama ilość mi nie przeszkadza, trudno, i tak staram się nie jeździć DDR, o tyle, jeśli już jadę, to mam pewne przeciwskazania. Na przykład, bardzo nie lubię krów, które walą mi na czołówkę bo:
- sobie rozmawiają przez telefon
- sobie rozmawiają jadąc obok siebie
- przednie kółko tak fajnie się kręci.
- przecież zdążę wyprzedzić.

Co roku na drogi rowerowe wyjeżdża zgraja półgłówków. Byle do listopada!

Wychodząc z pracy (nie mamy otwieranych okien) zalożyłem na wszelki wypadek czapkę i kurtkę. Wyjechałem na powierzchnię, zdjąłem jedno i drugie. 15 stopni! Chyba się komuś przesunął przecinek.

Przed pracą za to prawie 35 km - musiałem coś pilnie załatwić na drugim końcu Stolicy; po drodze zmoczył mnie konkretnie deszcz, trafiłem idealnie, bo jak wchodziłem, to właśnie przestawało padać.

Ot, wczorajsze dwa obrazki, dwa wymienione uśmiechy z użytkownikami ruchu podsumowały mi, że uprzejmość na drodze to lepsza opcja niż nieuprzejmość, nawet, jak mi się "należy" - na DDR czy przejeździe rowerowym. Dwie osoby, które wczoraj spotkałem, pewnie nie pomyślą o "skurwysyńskich rowerzystach".

Rano z kolei jechałem sam, zaszalałem i zrobiłem sobie lewoskręt spod tunelu na Rondzie Zesłańców.

I wyłażą rowerzyści, wśród tego mój ulubiony typ: tacy, którzy jadą wolniej niż ja, wiedzą, że są wolniejsi, ale na każdym skrzyżowaniu muszą, kurna, muszą wepchnąc się przede mnie. I na każdym skrzyżowaniu muszę takiego barana wyprzedzać.

A rano było ciepło. Za ciepło.

Gdyby komuś chciało się przejechać po lesie, zapraszam na Bitwy Warszawskiej. Fragment DDR przypomina las: na asfalcie leży morze gałęzi. Do tego jest to polski las, bo niedopałków jest tyle, co gałęzi.

Wiosna przyszła - w końcu przejechaliśmy się wieczorem ulicą Broniewskiego.