I jedziemy!

Taki właśnie był plan na koniec tygodnia. Był, bo JKW poprosiła mnie, żebym jej przywiózł coś z domu. Raczej pilnie. Wyszedłem więc z pracy, pojechałem do domu, pojechałem do niej (i to bynajmniej nie wolno, bo musiała i tak na mnie czekać półtorej godziny) i razem wróciliśmy do domu.

Przed pracą za to wstałem o 5:45 i na 7:00 pojechałem do sadysty. Dziś mnie nawet nie zmasakrował za bardzo.

I wyszło ponad 200% dziennej normy...

Praca i wizyta u kaletnika. Oby mi naprawił rękawiczkę rowerową...

...chociaż start z Kujawsko-Pomorskiego. Trasa puszczona bocznymi drogami, w większości z dala od krajówek.

Spokojna przejażdżka na sprawdzenie czy stopa Hipci już się znośnie spisuje. Odpowiedź brzmi: i tak, i nie. Na BBT karty rozdają rozmaite części hipciowego ciała i pogoda. W tej kolejności.

Niemniej jednak dziewięć gmin wpadło. I dziura się załatała.

Pokaż trasę GPS

Popracowa ustawka z Hipcią. Którą zresztą przegapiłem, bo ustawiła się skrzyżowanie wcześniej, a akurat pechowo śpieszyłem się na koncówkę zielonego na przejeździe...

Po ostatnich wyjazdach, treningach i wszystkich takich zaczęły mnie boleć plecy. A przed najbliższą wycieczką to rzecz bardzo niepożądana. Wybrałem się więc do pewnego miejsca, gdzie przez godzinę próbowano mnie związać na supeł. Przy okazji dowiedziałem się sporo o swoich mięśniach i rozciągnięciu.

Gdy wyszedłem - akurat trwała ulewa, więc czym prędzej skoczyłem na rower i ruszyłem w miasto. Genialny plan przecięcia terenów przy Cmentarzu Wojennym przy Żwirkach zakończył się jazdą przy jednoczesnym zastanawianiu się na której nierównej płytce zaraz się wygrzmocę. Nie zrobiłem tego jednak.

Przy samym wyjściu na cmentarz chwila refleksji (przy okazji znoszenia roweru po schodach): pochowano tam ponad 21000 żołnierzy. Ludzi, którzy stracili życie, bo komuś zamarzył się inny świat; bo komuś nie podobali się inni ludzie. Ludzkość wcale nie zmieniła się od tego czasu - gdyby obecnie któraś ze stron (choćby w Polsce) dostala legalnie broń, skończyłoby się to rzezią. Ludzie to jednak najgorszy gatunek zwierząt zamieszkujący Ziemię.

Gdy te myśli powoli do mnie docierały byłem już w drodze do Hynka, którędy sprawnie przemknąłem się na Bemowo. Rzadko kiedy trafia się taka piękna ulewa...

I na pewno dokładnie taka trafi się na BBT. Tyle, że nie będzie aż 18 stopni.

Rano dojazd do pracy. Krótki, szybki, sprawny. Nawet ciężarówka pomogła.

Hipcia po pracy miała rehabilitację, a miała ją tak późno, że mi udało się spokojnie wyjść po pracy. Nie dogadaliśmy się jednak co do godziny startu i wskutek tego byliśmy na miejscu pół godziny wcześniej. JKW weszła do środka zobaczyć, czy ktoś ją wcześniej przyjmie... i już tam została. Koniec końców została tam aż do ósmej, a ja zostałem przy rowerach. Na szczęście nie zanudziłem się na śmierć. Powrót z delikatnym błądzeniem po mieście.

Rano wstałem o wpół do szóstej i machnąłem dwusetkę. Tj. 180 km. W domu byłem około ósmej, przejazd był ze średnią 95 km/h - co pozwala przypuszczać, że nie jechałem na rowerze. W istocie - bawiłem się w taksówkę.

Po powrocie i przebraniu się ruszyłem do pracy. W jednym miejscu zmieniłem pas na styku przyzwoitości. Facet z półciężarówki który musiał przeze mnie odrobinę zdjąć nogę z gazu postanowił zatrąbić, co spowodowało, że zamiast zobaczyć przeprosiny za mój manewr - zobaczył środkowy palec.

Nie chciało mi się zakładać błotnika, bo przecież miało być słonecznie.

Nie było.

Ojadłem się piasku za cały rok. Przy okazji dostałem też zaświadczenie lekarskie na BBT (niezależne od ilości zjedzonego piasku). Rano błotnik założyłem. Oczywiście jest już sucho. Nowy amortyzator fajnie się buja, chyba będę sobie włączał na DDR.

Przy okazji pozdrowienia dla kolegi na szosie, który wczoraj cisnął tylko gdy ktoś za nim jechał, a gdy jechał sam prędkość spadała mu w okolice 28 km/h.

Stojąc w jakiejś kolejce przeglądalem forum szosowe. Urzekł mnie wątek dotyczący golenia nóg. Z jednej strony mamy kwestie aerodynamiczne (pewnie pomijalne dla większości z amatorów), z drugiej - modę, bo "lepiej wygląda ładnie wytopiona noga kiedy jest ogolona". Potem jest jeszcze o tym, jak to ktoś zaczął golić nogi, bo czuł się "włochaty" przy kolegach.

A w praktyce jest tak jak w tym fragmencie.

A Ty, drogi Czytelniku? Golisz łydę, czy zasuwasz jak jaskiniowiec?