Czasem lubię sobie po prostu skręcić gdzieś i zobaczyć, dokąd wyjadę. Tym razem było łatwiej, drogę znałem, przynajmniej pobieżnie, z mapy.

Z okolic Puławskiej udało mi się trafić w objazd do Baletowej. Zrobiło się ciemniej, zimowiej i nastrojowiej. Przeciąłem jakieś tory, a szybki rzut oka upewnił mnie, że znalazłem się na stacji Warszawa Dawidy, którą wiele razy widziałem z okna pociągu. No, a teraz przynajmniej wiem, gdzie jest.

Po chwili pod kołami pojawił się śnieg, dziury i zrobiło się jeszcze ciemniej. No tak, zaczął się powiat pruszkowski. Doturlałem się do Raszyna, tam skręciłem na Kraków; skręt na Michałowice pojawił się zaraz, a przy okazji miałem możliwość przetestowania kilkuset metrów DDPiR, którą zawsze widzę z samochodu. O dziwo, była elegancko odśnieżona.

Dalsza część to zastanawianie się, czy i jak trafię tam, gdzie chciałbym. Pojechałem za główną i wyjechałem na jakieś skrzyżowanie, którego nie było na mapie. Zapytałem spacerowiczów, wskazali drogę. I tak, miejscami bez światła (bo moja lampka nie oświetlała wystarczająco terenu przede mną), polegając na jasności nadanej przez śnieg, dotarłem do Reguł. Stamtąd już przygoda się skończyła, bo wyjechałem na Aleje.

Rzadko mam okazję włóczyć się po takich terenach, a szkoda, było bardzo klimatycznie.

A że potrzebowałem jeszcze do Lemingowa zawitać do lekarza, to się zrobiło kilka kilometrów więcej.

Wieczornie, po śniegu, po wioskach. Najniżej było -6 stopni.

No nie może się ta zima zdecydować. Dzisiaj po śniegu.

Zima kręci się, jakby w miejscu nie mogła usiedzieć.

Wieczorem DDR oszronione i nie dało się jechać, rano ośnieżone (ale było przyjemnie), w południe - mokre.

Wieczorem zakręciłem standard po okolicy, a rano widziałem Goro. W zasadzie jego plecy. Nie dogoniłem, bo mi przez światła śmignął, a mnie zatrzymało czerwone.

No i dziś się zorientowałem, że nie zrobiłem wpisu za zeszłoroczne tułanie się po Tatrach. Jest w notatkach. Trzeba będzie nadrobić.

Przy drodze powrotnej DDR były nadal oblodzone, więc wracałem jezdnią, Nie przeszkodziło to jakiemuś burakowi z Pruszkowa strąbić mnie (oczywiście nie miałby żadnych problemów z wyprzedzeniem).

Wraca człowiek po pięciu dniach w Tatrach i... dostaje deszcz. I to taki paskudny.

Do tego zalodzone DDR, przykro mi, drodzy kierowcy, musiałem jechać jezdnią.