Wiosny jeszcze nie ma. Ciekawe, jak długo będziemy się tarzać tam i z powrotem w nic nie wartych temperaturach.

Czytając jakiś link zamieszczony w necie, trafiłem na instrukcję samodzielnego pomiaru ilości tkanki tłuszczowej w organiźmie. Robi się toto przy pomocy fałdomierza, sprawdza grubość fałdki tłuszczu w określonych miejscach na ciele, wprowadza do wzoru i voila!

Przeczytałem dokładnie opis i to nie w jednym miejscu, wymierzyłem się dokładnie (zamiast fałdomierza użyłem suwmiarki, mówiono, że też może być). Uśredniłem wartości pomiarów, wrzucilem do Excela i otrzymałem wynik: 77% tłuszczu w organiźmie.

Wow. To teraz już wiem, czemu mi tak tyłek ciąży na podjazdach.

Miało być słonecznie i było. Całkiem przyjemnie się jechało, szczególnie rano, gdy już udało mi się zwlec z łóżka.

Paskudniej to nie mogło być. Zalegające na jezdni kałuże, syf i świństwo. Do tego zapaskudzone okulary, czyli konieczność jazdy bez nich. Prawie czołówka z rowerzystą (ścinał zakręt, bo nie patrzył przed siebie), prawie gleba innego (lekceważąco jechał sobie bez trzymanki i wjechał w krawężnik, cudem się ratując), prawie zderzenie z samochodem (też ścinał zakręt).

Do pracy chociaż było przyjemniej: biało dookoła, ale jezdnia prawie sucha.

Mówią, że robi się coraz cieplej. Gdyby tak zatrzymało się na poziomie maksymalnie piętnastu stopni...

Niestety, obawiam się, że skończy się to takimi upałami jak w zeszłym roku...

Jak się do domu dociera późno i z samochodu wysiada o drugiej w nocy, to pobudka o 5:00 staje się średnio możliwa.

Przeżyłem olbrzymie zaskoczenie tym, jak ogromny jest ruch między ósmą i dziewiątą rano. Odzwyczaiłem się.