Już pod blokiem bym wyrżnął. Ale na szczęście wiedziałem wcześniej i nie pozwoliłem sobie na lekceważące wskakiwanie na rower.

Cała droga praktycznie po lodzie, na szczęście poprzecinanym przyczepnymi fragmentami, więc było znośnie. Chociaż kilka razy było blisko, a zakręty brałem na dwóch kołach i jednej łapie.

Zrobiło się zaskakująco chłodno.

Skoro zrobiło się z grubsza sucho, wybrałem się na szosę. Powłóczyłem się po okolicznych wioskach. Było trochę kałuż, ale poza tym naprawdę fajnie.

Jak już wpakowałem się w śnieg, to trasę, którą zwykle robię 40 minut, robiłem...1:25. Tym razem, skoro ładnie śnieżyło, to terenowo, po DDR.

Po średniej zresztą widać.

Wszędzie chlapa, trochę śniegu, ale nadal DDR nie nadawały się do jazdy. No, może poza zdaniem jednego pana, który był uprzejmy mnie okrzyczeć przez okno.

Chyba najniższa temperatura w zbiorze dojazdów do pracy. Zamarzaly mi rzęsy.

Chociaż coraz cieplejsze. Cały czas w okolicach dziewięciu na minusie.

Mówili, że smog i olaboga. Faktycznie, powietrze było zauważalnie cięższe. A rano, gdym z windy wychodził, zapytano mnie, czy się nie boję smogu.

Hmm... podobno taki smog to jak cztery papierosy. Za mało, żeby mnie przekonać do tłuczenia się komunikacją. Nawet darmową.

Rano spotkałem Goro. Też mu niestraszny smog. W sumie... patrząc na Goro... gdybym był smogiem to też bym się bał.