GOROncy poniedziałek

Pogoda zapowiadała się paskudna. Po przyjemnym ochłodzeniu złe żółte miało podgrzać w okolice dwudziestu a rano miało być powyżej dziesięciu. Na zewnątrz okazało się, że tak jest w istocie. Zjechalim spod bloku, gdy wtem nas, jadących jezdnią wyprzedził jadący (jak, nie bójmy się tego powiedzieć, Veturilowiec) chodnikiem Goro. Zawinął przed nas na skrzyżowaniu i z miejsca otworzył tunel tempem powyżej trzydziestu, zapewne chcąc pokazać po ostatnim, że i szybciej potrafi pojechać. Podczas kurtuazyjnej pogadanki pochwalił się jeszcze zakwasami (czyli: mógłbym szybciej, ale, wiecie, zmęczony jestem...), po czym zniknął przez Dźwigową, gdy my zjechaliśmy na skrzyżowaniu by się pożegnać. Po rozstaniu się najwyraźniej wrócił do standardowego emeryckiego tempa, gdyż JKW bez większych problemów go dogoniła. Co tam dalej robili - nie wiem, nikt mi się nie chwalił...

Ja robiłem swoje: czyli spokojnie dojechałem do pracy klnąc w duchu na bluzę którą nie wiedzieć czemu założyłem na grzbiet.