Pędząc za trzydziestką

Wieczorem wyszedłem tak, jak wychodzę ostatni. Późno. Nie ma co się bujać, trzeba szybko do domu jechać. Ale skoro jest późno i pusto, a ja się spieszę, to czemu by nie...?

Wskoczyłem na rower i śmignąłem. Przestawiając coś po drodze patrzę jak ustawiona na liczniku średnia momentalnie rośnie. 31 km/h. 32 km/h. 33 km/h. 36 km/h... coś tu nie pasuje... Nagle stop: światła. Spojrzenie w dół i widzę, że zamiast "AVG. SPEED", na liczniku napisane jest "MAX. SPEED". Wszystko jasne. Prawdziwa średnia wisiała sobie radośnie w okolicach 25 km/h. Na Jerozolimskich i Popularnej olałem śmieszkę. Trzydziestka pojawiła się nad torami, nie popuściłem do konca, mimo że na ostatniej prostej i światła się uwzięły, i wiatr zaczął wiać centralnie w twarz. 31,03.

Rano zastanawiałem się, czy uda się donieść temat do końca. Wyszedłem raczej późno (Hipcia spała, ma dziś wolne) i obawiałem się o korki. Obawy słuszne: juz pierwsze metry za wyjazdem z bloku zatrzymały mnie w korku. Sto metrów dalej zamajaczyła koszulka z Mazovii. Ruszyłem. Byłem już niedaleko, gdy zatrzymały mnie światła, ale zauważyłem znajomy profil rowerzysty. Dogoniłem go i minąłem gdy przy Hali Wola usiłował nie zginąć pod kołami skręcającego w prawo kretyna. Poczekałem, dojechaliśmy razem do skrzyżowania z Jerozolimskimi, gdzie znów popędziłem. Celem było dotrzymanie średniej do Prymasa, bo potem i tak będzie korek. Dojechałem, przejechałem, w tunelu utknąłem za ciężarówką. Jedziemy 17 km/h, nie idzie wyprzedzić, a średnia mi maleje! W końcu się wyrwałem, pozostało jeszcze przejechać spokojnie przez garaż i nie wygrzmocić się na zakręcie i... I mamy sukces! Pierwszy raz w dojeździe do pracy średnia powyżej 30 km/h. Licznik pokazal 30,27.