Taką zimę to ja lubię

Wieczorem, po pracy, czekała mnie wycieczka na miasto - załatwienie jednej sprawy, którą można załatwić tylko od dwudziestej. Na szczęście nie musiałem nigdzie czekać - w miejscu pracy mogłem spędzić trochę czasu, czyniąc dobro na rzecz Firmy. Tym razem nie było żadnego wymykania przed czasem (jak to ostatnio uskuteczniała Klusia): cały zespół (z wyjątkiem Pięknego Lolo, który "jeszcze tylko coś musiał zrobić") siedział grzecznie i zniknął o tej samej godzinie - około dwudziestej.

To, co miałem załatwić, było "aż" na Nowowiejskiej. A skoro tam, to i wycieczka zrobiła się całkiem spora, jak na zwykły powrót z pracy. Jezdnie robiły się coraz bardziej suche, ruch znikomy, temperatura uczciwa - dziewięć na minusie. Łącznie wyszło ze dwadzieścia kilometrów plątania się po spokojnej, nocnej Warszawie.

Rankiem temperatura jeszcze spadła (doszliśmy do -9,9 przy wjeździe do garażu, ale jeszcze był potencjał), asfalt jeszcze bardziej wysechł i jeszcze bardziej się wybielił. To teraz poproszę tak zatrzymać i nie podnosić temperatury aż do marca. Obniżać wolno.

A poniższe z dedykacją dla zmarzlaków: