Transportowo-łojancko + wyznanie o bieganiu

Trasa: praca-dom-ściana-dom-praca. Nuda. Tyle nowego, że wieczorem, po treningu, wróciliśmy do domu nieco naokoło. 

Poza tym stwierdziłem wczoraj, że nie umiem biegać. Po prostu, po krzywu - nie umiem. Musiałem przebiec coś około 500 m, po pierwszych dwustu miałem nogi jak z drewna. Maszerować mogę bez końca, jechać na rowerze też, ze wspinaniem całkiem nieźle idzie, a biegania nie ma i koniec. Ostatni raz biegałem (za piłką) jakieś 10 lat temu, więc czuję się wytłumaczony. I tak na razie to zostanie - przy obecnym cyklu treningowym bieganie nie ma sensu. Dorżniemy tylko kolana, a to nie jest nikomu potrzebne.

W ramach ciekawostki: dziś kolega z pracy (nie ma jeszcze ksywki na potrzeby BS, nie możemy z El Stalkero wymyślić niczego tak pasującego jak jego dyżurna ksywka w pracy) dowiedział się, że na przejściu dla pieszych na DDR też należy ustąpić pieszym. Człowiek uczy się całe życie, tak mówią...

Przyszły do mnie lemondki do szos. Wieczorem będzie testowanie.