Wstawaj, chuju!

To jest moje nowe motto akcji porannego wstawania. Ładne, co? Akcja powstała z potrzeby serca by pokonać jednego z moich największych wrogów, czyli magnes w poduszce. Celem jest codzienne wstawanie o 6:00 (nad weekendami się zastanowię, na pewno nie do 6:00, ale też trochę krócej niż zwykle), wyjąwszy dni wyjątkowe (ale takie naprawdę wyjątkowe), w które z góry założę, że śpię dłużej.
A żeby się zmotywować potrzebuję używać prostych, żołnierskich słów. Po dobroci nic z pacjentem się nie wskóra, znam go aż za dobrze i wiem, że to nie zadziała.
Dziś mamy sukces: pobudka o 6:01 (chociaż stoczyłem o to okrutną walkę). Żeby było gorzej, pojawiła się przeszkoda w postaci Hipci, która wstała rano, tylko po to, by zorientować się, że spotkanie, które miała mieć na 7:00 to jest trochę jutro. I wróciła do łóżka. Ze słowami "chodź, przytul się na chwileczkę". A ja wiem, że to podstęp. Przymknę oczy i zrobi się siódma!