Sezon nigdy się nie kończy

Gdybym był jakąś przesądną fujarą, to pewnie powiedziałbym jakieś mądrości typu "jaka pierwsza droga do pracy, taki cały rok". Przesądny jednak nie jestem, zatem napiszę: przynajmniej mogłem się przespacerować po deszczowej Warszawie. Po dwóch i pół kilometra tylne koło zrobiło "fiu!" i pozostałe cztery już sobie przespacerowałem: cała trasa zajęła mi około godziny, czyli nadal szybciej, niż gdybym jechał samochodem. W sumie, nawet idąc bezposrednio z domu, byłbym szybciej niż samochodem. Coraz bardziej lubię marsze, szkoda, że musiałem tupać sam.

Małe podsumowanie końcówki 2011: spodziewałem się w ostatnim wpisie z tamtego roku, że może to być ostatnia wycieczka i tak faktycznie było. Mieliśmy co prawda plan, żeby w Sylwestra gdzieś sobie śmignąć, tudzież pojechać w okolicach północy gdzieś w KPN, ale coś wiedziałem, że na trzeźwo to nie wyjdzie, więc temat został nieruszony. Rok zamknąłem z dystansem 8404km, co jest nowym rekordem rocznego przebiegu; nie uznaję postawien noworocznych, ale mam silne podstawy, żeby przypuszczać, że w 2012, o ile nie przeszkodzą kontuzje, dystans będzie miał pięć cyfr. Więcej podsumowań nie będzie: było fajnie, w 2012 mam nadzieję, że będzie nie gorzej, zwłaszcza, że w przygotowaniu jest co najmniej jeden wyjazd sakwiarski.

Końcowka roku, chronologicznie:
- jako, że już rok temu usunąłem datę moich urodzin z Facebooka, życzenia, podobnie jak rok temu, złożyły mi (prócz mojej rodziny i Hipci i jej rodziny) dwie osoby. Wynik dobry, spodziewany i pożądany. Prezenty też dostałem, od Hipci m.in. nowy licznik, taki, że na wypasie, liczy średnią i max speeda. Mój stary, zamoczony, przejechany przez samochód już coraz gorzej się spisuje.
- święta - minęły, na szczęście szybko. Się okazało, że teściowa tnie kilometraże na rowerku treningowym i w tym roku będzie kupowała sobie rower na dojazdy do pracy.
- czas międzyświąteczny: spędzony aktywnie, przyjemnie i tylko we dwoje. Głównie z okazji na fakt, że w tych dniach przypada nam rocznica. Ot, jedenaście lat razem. Trochę tego już jest.

No, to by było na tyle. Miłego!