Sztafeta, powrót, śnieg, praca i kącik muzyczny

Wspominałem kiedyś, że mamy w domu sztafetę? Jak jedno coś podłapie, to gdy zaczyna już zdrowieć, drugie przejmuje pałeczkę. Wczoraj więc podłapałem to, co chwilowo ma jeszcze Hipcia (i już zaraziłem kolegę ;) ), wskutek tego paskudnego zdarzenia po raz pierwszy od nie pamiętam kiedy założyłem w pracy bluzę.

Bluza zresztą przydała się do powrotu, bo świadom konieczności oszczędzania energii, zapakowałem się możliwie ciepło i ruszyłem śmiało zmierzyć się z zamarzającym śniegiem, który właściwie zaczął padać dopiero przy Powstańców, ale jak już zaczął, tak zacinał prosto w pysk.

W domu nafaszerowałem się tym, co miałem, a i tak spać mi się chciało, więc Hipcia, w ramach akcji "nie ma spania, gdy ja nie śpię", wymusiła na mnie partię Dungeeonera, którą i tak przerwaliśmy w połowie...



Rano przywitało mnie białe, zaśnieżone miasto. Zastanawiałem się, czy nie jechać Połczyńską, ale obawiałem się, że na Powstańców zmasakruję się w korku, a na Połczyńskiej nie będzie o wiele lepiej, więc wybrałem ciąg DDR:Górczewska-Prymasa. Śmieszki oczywiście nieodśnieżone, tyle przynajmniej w tym nieszczęściu dobrego, że chodniki zaśnieżone były również. Zdążyłem nawet strzelić fotkę, zanim, za przeproszeniem, nie dojechał mnie Goro. Tak sobie gawędząc dojechaliśmy do Ronda Zesłańców, gdzie każdy pojechał w swoją stronę.



Pozostał jeszcze jeden punkt programu: kącik muzyczny. Na liście do zakupienia umieszczam sobie płytę Mixturra zespołu Raggafaya. Co prawda jest to grupa wesołych rastamanów, którzy grają o tym, że trzeba palić gandzię i niszczyć system, a na niszczenie systemu mają taki plan, że trzeba palić gandzię i grać muzykę o tym, że trzeba palić gandzię i niszczyć system; niemniej jednak muzycznie wychodzi to bardzo przyjemnie, a i teksty nie są składane przez młodocianego poetę z ławeczki przed blokiem.