Jednak się nie opierniczałem

Jadąc wczoraj zastanawiałem się, czy taka wycieczka w ogóle się będzie liczyć. Bo w końcu z wiatrem, rower sam jedzie, więc co to za wycieczka, którą jadę na holu?

Już podczas jazdy przypomniałem sobie, że przecież już od dawna wycieczek nie przeliczam na kilometry, tylko na godziny spędzone w drodze. W końcu dziesięć godzin jazdy w Norwegii kosztowało mnie sporo wysiłku, a kończyło się czasem nieco powyżej stówki, podczas gdy tydzień temu w tym czasie zrobiłem 230, a wczoraj - 250.

Drugi powód pojawił się rano. Na plecach, na nogach, na rękach. Okazało się, że mimo tego wiatru jednak pracowałem... i to ciężko. Co najlepsze, gdy wsiadłem na rower, wszystko przestało boleć.

Rano miałem wstać, ale było tak ciężko, że zwlokłem się dopiero o 7:20. Ruszyliśmy z Hipcią, by po niecałym kilometrze zawracać, bo siodełko znowu zrobiło psikusa. I "dzięki" temu nie mogłem pojechać z H. tak, jak chciałem, tylko musiałem ścinać przez Prymasa.