Okazało się, że roweru Hipci nie będzie - sprzedawca napisał, że akurat ten rower został skradziony. Dziwny przypadek - miał go dostarczyć na piątek, nie udało mu się, miał być na wtorek, a tu nagle w poniedziałek, przyjeżdża ktoś go przymierzyć i kradnie. Pewnie przyszedł ktoś, wyłożył gotówkę na stół i rower poszedł w świat.

Oddałem zatem do centrowania koło ze starego roweru, bo nie jest wcale pewne, czy on nie zostanie z nami na dłużej.

Od jutra urlop, więc rower zasypia na cztery dni.

Prawdopodobnie dociągnęła się linka przedniej przerzutki i teraz mam wrzuconą trójkę, ale jadę na dwójce. Dziwne, czy linka może się aż tyle naciągnąć? Czy w ogóle jest to możliwe?

Ciekawe.

Wczoraj miałem robić to wieczorem, ale usnąłem.

Dziś wieczorem odbieram rower dla Hipci.

Dziś dałem sobie spokój z kaskowaniem. I wygląda na to, że słusznie. Cholernie gorąco. Dopiero co go kupiłem, a mam wrażenie, ze w użyciu będzie wieczorami i jesienią.

Kolejną a(tra)kcją miała być poprawka rozłożenia opony w obręczy, bo nie rozkłada się równomiernie - bije. Najpierw wymieniłem dętkę na "równiejsza", ale nic to nie pomogło. Wytalkowałem jeszcze całą dętkę - nadal nic. Czterokrotnie zdejmowałem i zakładałem, ale z tym samym rezultatem. Poddałem się zatem i ruszyłem do wymiany linki przedniej przerzutki. Tu akurat poszło sprawnie, chociaż muszę jeszcze linkę odrobinę naciągnąć.

---

Znalazłem info o siłowym sposobie rozmieszczenia opony w obręczy na granicy złamania łyżek. Spróbujemy. :)

Sobota wieczór i czas na kolejne naprawy. Zacząłem od kolejnej najpilniejszej i... na niej skończyłem. Tym razem pod lupę wziąłem tylny błotnik, albowiem montując go (nie wiem, jakim cudem), założyłem, że błotnik trzeba przykręcić do ramy. Wskutek tego przerzutka przednia obcierała o niego.

Rozwiązanie musiałem dopiero podpatrzeć w sklepie rowerowym, bo oczywiście wpadnięcie na to, że można tam użyć (werble) podkładki, by wszystko było dokręcone i nic nie obcierało. Podkładka została wykonana z surowca o nazwie kodowej "stara dętka" i... okazało się, że działa. I na tym koniec napraw.

Podejrzewam, że gdy w tym tempie skończę ostatnią rzecz z kolejki, zepsuje się pierwsza.

Piątek miał być pierwszym (i ostatnim) dniem Wielkich Napraw. Nabąblowałem się piwem i zabrałem się za tylną przerzutkę - najbardziej pilną wymianę spośród wszystkich czterech linek. Spodziewałem się, że pójdzie szybko, ale nie spieszyło mi się zbytnio, więc zupełnie spokojnie (śledząc jakąś walkę bokserską) wymieniłem sobie tę jedną i stwierdziłem, że wystarczy.

Okazało się, że jak wymieni się pancerze, to przerzutka:
1) zaczyna przerzucać lżej
2) zaczyna przerzucać sprawniej
3) zaczyna w ogóle przerzucać.

Podoba mi się to.

Zawiozłem brudasa na myjnię ręczną. Kurczę, jakie to fajne. Stoi sobie człowiek i pcika na ten biedny pojazd, który z kropli na kroplę robi się czystszy. Gdyby nie to, że trzeba za to płacić, pewnie przestałbym sobie tam cały wieczór, lejąc wodę na rower.

Ale i tak oględziny dzień po myciu wykazały, że kilka mniej strategicznych, za to bardziej ukrytych miejsc opuściłem. Nic to. Poprawi się przy okazji.

Oczywiście, jak to bywa z każdą maszynerią, która zostanie wyczyszczona (a od zimy nie było Gruntownego Czyszczenia) - jak się brud był zniknął, wszystko się rozregulowało. "Wszystko" w tym wypadku to tylna przerzutka, która się obraziła już zupełnie i zażyczyła sobie wymiany pancerzy po zimie. Było w kolejce, a trzeba będzie zrobić dzisiaj. Zrzucać zrzuca, ale wrzucenie o jedną w górę teraz już wymaga wrzucenia o trzy w górę i zrzucenia o dwie.

Zrobiłem nawet zdjęcie, ale telefonem, jakość jest na tyle kiepska, że nie widać, czy rower jest czysty. Więc nie wrzucam. Za to wieczorkiem pojechałem sobie w ramach zakupienia nagrody do Tesco po piwo (akurat się skończyło). Już chwilę temu stwiedziłem, że kupowanie po czteropaku jest z założenia nieefektywne, więc zrobiłem większe zakupy. Wnosząc do domu trzydzieści litrów piwa (sześćdziesiąt puszek/butelek) czułem się jak Myśliwy, który przynosi do domu tropioną tygodniami i właśnie upolowaną Zwierzynę. I tak zostałem przyjęty :)

Dziś za to miałem okazję sprawdzić, jak sprzęt (wyjąwszy przerzutkę) spisuje się po myciu (i smarowaniu). Albo miałem wiatr w plecy, albo różnica jest tak znaczna. Nie wiem, czy usunięcie brudu może skutkować tym, że prędkość na trasie wzrosła mi o 2-5km/h, ale i tak przyjemnie się jechało.

Dziś zatem wyprawa po nowe pancerze.

Lecę z pracy ulicą Połczyńską na zachód, godzina siedemnasta z minutami, ruch zatem bardziej większy niż mniejszy, samochody jadą, ale nie jakoś dużo szybciej ode mnie. Za mną, widzę, leci sobie autobus, w sporej odległości. Tuż przed skrzyżowaniem przy Forcie Wola jest rozdzielenie pasów: dotychczasowy prawy przesuwa się lekko w lewo, a po prawej wyrasta pas do prawoskrętu. Od zawsze, od kiedy zacząłem jeździć tą trasą, wiedziałem, że jestem tu niejednoznaczny: nie zmieniam pasa ruchu, więc skrętu nie sygnalizuję, ale czy każdy to wie?

Jadę zatem na tym "skośnym" fragmencie pasa, gdy nagle przestrzeń powietrzna tuż obok mojej lewej ręki zostaje brutalnie zajęta. Autobus wyprzedził mnie zostawiając mi 10, może 15 centymetrów... Liczyłem na to, że zatrzyma się przy Forcie i porozmawiamy, ale była to linia przyspieszona - poleciał dalej. Spotkaliśmy się ponownie kawałek dalej na trasie i zacząłem przypuszczać, że wiem, gdzie się pętli. Przeleciałem zatem na pętlę os. Górczewska - dopiero zajeżdżał. Zwrócił na mnie uwagę, otworzył okienko...

Byłem przygotowany na awanturę. Wiedziałem, że przy Połczyńskiej, po drugiej stronie jest całe 800m ścieżki rowerowej i spodziewałem się, że busiarz to podchwyci (niezależnie od tego, że nawet jeśli nie mam prawa gdzieś jechać, to nie powinno się mnie od razu rozjeżdżać). "Dzień dobry, czy to z panem się widziałem dziś pod Fortem Wola?" - zacząłem i w ramach odpowiedzi dostałem... przeprosiny. Początkowo facet był przekonany, że w tym miejscu jest zmiana pasa (którą powinienem sygnalizować), gdy mu wyjaśniłem, że jechałem zgodnie z przepisami, sprawa już w ogóle się zakończyła. A gdy powiedziałem mu, że już 500 metrów przed tym skrzyżowaniem widziałem, że jest za mną (mimo że nie mam lusterka), zrobił wielkie oczy, był przekonany, że jechałem jak koń z klapkami na oczach. Sprawa zamknięta, przeprosiny otrzymane, pretensji mieć nie mogę żadnych.

I chyba całe szczęście, ze nie spotkaliśmy się tam na miejscu przy Forcie Wola. Zapewne byśmy sobie nawrzucali i tyle by z tego wyszło.

------

A wczoraj wieczorem zakupiliśmy Hipci buty do wpinanych pedałów. Szimano! Zadamy szyku na DDRach i jezdniach. Jeśli kupimy nowy rower, ofc. :D

Rano było chłodno i przyjemnie. Szkoda, że czasu mało i szkoda, że dystans krótki.

A plany...
- kupno nowego roweru dla Hipci (już prawie, prawie)
- kupno bagażnika dachowego na rower
- kupno nowych, szerszych opon do Vipera
- do zrobienia trasa 300km - Warszawa - Rzeszów
- kupno SPDków

Wszystko w najbliższym czasie załatwione zostanie. Pozostaje kwestia trasy - może czerwiec? :)