Chociaż nie, przecież była. Cały czas była. Tylko ze sprzętem było krucho.

Wieczorem wziąłem się za regulację przerzutki. Testuję, przerzucam... działa. Wszystko idealnie, bez obciążenia przerzuca jak nowa. "Tam, u licha!" - zakląłem szpetnie. "Co, do diabła, mogło się stać?".

Kolejna analiza wykazała to, co przypuszczałem przy instalacji (a jednocześnie beztrosko zostało zignorowane) - łańcuch jest ciut luźny. Wyższa matematyka w garść i hajda, liczymy ogniwa. Się okazało, że nowy łańcuch jest o jedno ogniwo bogatszy. Rozpięcie spinki, skuwacz w garść, ciach-ciach i już jest.

Poranne testy dowiodły, że leczenie pomogło. Pacjent jest zdrowy, a ja nareszcie mam dostęp do przełożeń, które najbardziej mi pasują.

Wymieniłem wreszcie napęd. Kółeczka do tylnej przerzutki przyszły, ale trochę dziesięcioząbkowe, nie jedenasto; ciekawe, czy będzie to miało cokolwiek do gadania.

Pozostała regulacja, bo tego już mi się nie chciało wczoraj robić.

Nie ma o czym pisać, to chociaż tytuł kreatywny sobie strzelę.

Z pracy sam. Zupełnie sam, bo jak pada, to ludzie nie jeżdżą. Nikogo na rowerze. Standardowo i tradycyjnie, odpuściliśmy jazdę na kurs i przesiedliśmy się na rowery.

Przyszedł nowy napęd. Dzisiaj wymiana i w końcu może zacznie się przyjemnie jeździć.

... bo zmęczony jestem po weekendzie. A szybko o nim nie zapomnę, zakwasy w kolanach po szlajaniu się po górach będą jeszcze trzymały.