Jaszczurek poszedł odpocząć. Ostatnio miał wolne już dużo wcześniej, teraz, z konieczności, musiał robić aż do maja. Czas na wolne, czas odpocząć.

Żeby cokolwiek nadawało się do jazdy, musiałem wziąć pod lupę Zenka, który został odłożony z powodu takiego, że przeskakiwał mu łańcuch. Zanim zacząłem cokolwiek regulować, postanowiłem przyjrzeć się drugiej zębatce. Okazało się, że zębatka z przebiegiem ledwo 5000 km jest zmasakrowana tak, że aż przykro patrzeć. Alpy musiały odcisnąć na niej swoje piętno. I odcisnęły, widać to aż zbyt wyraźnie.

Na szczęście miałem zapas i mogłem go wieczorem wrzucić.

Łańcuch w Jaszczurze domaga się wymiany. Inaczej: domagał się to w zeszłym tygodniu. Teraz grozi konsekwencjami.

I chyba muszę go posłuchać.

Wyjechaliśmy z domu, bo miało później padać. Liczyliśmy na to, że może się uda zdążyć przed deszczami, a okazało się, że złapaliśmy je wszystkie.

Pierwsza dopadła nas przed Truskawką. Przemoczyła.

Druga dopadła nas już na szosie do Leszna, gdy właśnie zaczęliśmy dosychać. Tym razem były to grudy roztopionego śniegu i bałem się, że zaraz poleci grad. Nie poleciał.

Trzecia zaatakowała, gdy wracaliśmy już w kierunku Warszawy, tuż przed Lesznem. Ta była konkretna, ściana wody momentami uniemożliwiała widzenie, do tego bardzo blisko uderzył piorun. Szkoda było, bo jechałem już zupełnie suchy.

Czwarta chlusnęła już tak formalnie, jak pies obszczekujący obcego, ale z głębi podwórka. Upewniła się jedynie, że nie jesteśmy za bardzo susi. To już na wysokości Starych Babic.

Wiatru nie było, jedynie na wysokości Kampinosu uniemożliwił nam jazdę. I mimo tych wszystkich przeszkód udało się utrzymać całkiem ładne tempo.

Pokaż trasę GPS