Wyszedłem godzinę wcześniej, ale - jak w tytule - nie zrobiło się milej. Termometr uparcie wskazywał powyżej 31 stopni.

W takiej temperaturze można tylko jechać, zatrzymanie się na światłach to krótka, acz niemiła wycieczka do sauny.

Z zaskoczenia (również dla samego siebie) pojechałem od południa, przez Konotopę i Domaniewek, potem 888 w kierunku północy i już standardowo, Kosmowską do Borzęcina. I dalej przez Lipków.

Od rana czekałem na wieczór, żeby wyjść na rower w temperaturze zbliżonej do granicy przeżywalności. Może i było chłodniej ("tylko" dwadzieścia i cztery), ale za to ciężko i jakoś tak wilgotno. Wypiłem półtora litra picia na półtorej godziny jazdy (i uzupełniałem dalej w domu)...

Pod koła o mało nie wmeldowało mi się kocisko, później bez ostrzeżenia próbował na posesję wjechać jakiś Żywczanin, później wlokłem się za autobusem unikając kałuż... Ale mimo wszystko jechało mi się przyjemnie.

Niby miało padać, nawet kropiło... Zawróciłem do domu i kończyłem w przedburzowej duchocie. I - jak to musi być - ani kropla więcej nie spadła przez kilka kolejnych godzin.

Troszkę żwawiej (chociaż stawy trzeszczą). Górka śmieciowa lekko się przegrzała, rąbało nawet kilka kilometrów od niej...

Po weekendzie w górach (bez roweru) czas na odpoczynek.

Dookoła (któregoś na pewno) komina: standardowo do Bobrzęcina i równie standardowo - choć z fragmentem pętelki S8 - z powrotem na kwaterę.

Szoszowe Szaleńsztwo, czyli ustawka, która z definicji powinna być pluszowa dla wszystkich: od grup A(+) do grup C (a czasem D), każdy znajdzie coś dla siebie pod kątem docelowego tempa jazdy.

Dawno mnie nie było, więc postanowiłem wybrać grupę A/A+, czyli tempo "wyścigowe" (lub nie, zależy kto przyjechał i jaki ma nastrój).

Wyszła równa, miła jazda, zmiany trochę przydługawe, bo wyszło tak, że robiliśmy po minucie, a na ok 10 osób bardziej optymalne byłoby ok. 30 sekund. W stronę "od" pod wiatr, w stronę "do" z wiatrem, ale za to przez ponadpolną wilgoć i lekką mgłę.


Jak widać, sporo tych kolarzystów przyjeżdża.

Wylazłem dopiero po szóstej, bo oglądałem MŚ ze startu wspólnego i jakoś się zasiedziałem. Szkoda Tadeja, ale, cóż, brąz w sytuacji, gdy miał miesięczną przerwę i w sumie nie miał jechać na mistrzostwa, na pewno go cieszy.

Wycieczka wyszła mi standardową trasą: Borzęcin "jak zwykle" (bo nie lubię tych ciągorowerowotegesów przez Kaputy), a potem pętla przez Orły z powrotem Kosmowską.