Trzeba to w końcu przyznać: czas blogów, forów i stron powoli dobiega końca, a ich miejsce przejmują sieci społecznościowe. Broniłem się bardzo długo, jak przystało na człowieka ceniącego sobie tradycyjne podejście do internetu, wychowanego na pierwszych próbach dziobania w HTML-u i pamiętającego radość z własnoręcznie wyrzeźbionej, prymitywnej strony (kto teraz pisze w czystym HTML-u, gdy wystarczą dwa kliknięcia i na serwerze instaluje się Wordpress, Joomla, czy inne automagiczne cudo?). Ba, pamiętam nawet radość z pierwszego prywatnego serwera FTP, gdzie w ogóle olbrzymią radością była możliwość wgrania pliku do internetu, na jakiś serwer... i on tam tkwił!

No ale, co począć, trzeba pójść z duchem czasu i uczciwie przyznać, że społecznościówki (w tym przypadku FB) dają inne możliwości, a i cały ruch powoli przesuwa się w tamtą stronę.

Powstało zatem to: Hipek Smaruje.

Fejsbukowy blog nie będzie, bynajmniej, zastępował tego tutaj; ogólny plan zakłada, że będą się uzupełniały: na BS będą, jak do tej pory, opisane wszystkie wyjazdy, na FB będą wskakiwały jedynie bardziej - w mojej opinii - warte uwagi relacje i, ewentualnie, krótkie posty, które nie pasują do koncepcji BS-a. No, i może, ze względu na wygodę wstawiania, będzie pojawiało się tam nieco więcej fotek (ale wówczas będą linkowane i na BS).

Podsumowując: jeśli ktoś gardzi FB, nie ma konta, albo po prostu się brzydzi, to może udawać, że nic się nie stało. Na BS będzie nadal tak, jak było.

Jako że do Warszawy dojeżdżał Marcel, postanowiliśmy go też na chwileczkę przejąć i odwiedzić. Spotkaliśmy się z Tomkiem i czekaliśmy sobie, w cieniu, na ławeczce.

Już z daleka było widać kogoś jadącego typowym dla ultrazawodnika stylem: kilka ruchów na siodełku, podniesienie tyłka i tak w kółko. Gdy Marcel zbliżył się, okazało się, że już miał towarzysza - Ricardo. Zajechaliśmy pod PKiN, gdzie w międzyczasie dojechała jeszcze jedna zawodniczka - Erika.



Po chwili pojawił się też oko_strusia. Zjedliśmy z Marcelem śniadanie (tj. on jadł, my piliśmy kawę), gdy pojawiła się jeszcze dwójka wykopowych znajomych: Rdza i Masash.

No i co? No i tyle: Marcel pojechał w dalszą drogę, a my, z bólem serca, wróciliśmy do pracy...