Rower zostawiony na parkingu, odbiorę jutro, bo mówią, że jak się pije piwo, to nie wolno jeździć.

No to już jest, proszę państwa, lekka przesada. Ja rozumiem, że deszcz ma prawo padać, rozumiem, że sam prosiłem o chłodne lato, ale to chyba tak nie może być, że codziennie trzeba jechać do pracy w deszczu, jechać z pracy w deszczu lub iść na trening w deszczu.

Codziennie do pracy zabieram ze sobą bluzę, czapkę i przeciwdeszczówkę. I codziennie przynajmniej jednej rzeczy z tego zestawu używam.

A prognozy? Ha, piękne: jutro pada w godzinach wyjścia i leje aż do wieczora, a w czwartek, dla odmiany, jest... dokładnie tak samo.

Czasem i w niedzielę trzeba się przewieźć do pracy...

Wydaje mi się, że po raz drugi w tym roku, na dojazdach do pracy (nie licząc dojazdów szosą), przekroczyłem średnią 20 km/h!

W drodze do pracy widziałem krajobraz po incydencie na DDR. Stojący samochód, z solidnym wgnieceniem w błotniku, przypięty do znaku rower i stojąca na sygnale karetka. A, i policja.

Wnioskuję, że zjeżdżający z wiaduktu, rozpędzony dżentelmen nie wziął poprawki na to, że kierowca może go nie zauważyć (wiadomo, gdyby tam były tory tramwajowe, to na pewno by zauważył) lub mieć po prostu wyłożone na jakieś "przejazdy rowerowe". Wskutek tego prawdopodobnie obaj kierowcy w jednym momencie osiągnęli stan niewiarygodnego zdziwienia.

Pomijając kwestię winy i odpowiedzialności za wypadek, nie wiem, dlaczego tak wielu rowerzystów pozwala sobie na takie radosne wjeżdżanie na przejazdy rowerowe, szczególnie w kraju, w którym część kierowców nawet nie wie, że istnieje coś takiego jak "przejazd rowerowy", nie mówiąc o tym, że dla jadącego samochodem jest to skrzyżowanie z drogą główną... A nawet gdyby wszyscy wiedzieli, to zawsze ktoś może się zagapić i klops. 

A specjalna alejka na cmentarzu czeka...