Jazda w luźno zorganizowanej, kilkunastoosobowej grupie. W takich dniach dochodzę do wniosku, że zielone światło świeci się zdecydowanie za krótko.

Plus jest taki, że zawsze znajdę sobie kogoś, kto mnie pociągnie w kierunku domu. Przynajmniej przez Kasprzaka.

Coś przestało mi się zgadzać na jednym ze skrzyżowań, gdy wracałem do domu. Stały przede mną trzy dziewczyny na rowerach, a po chwili dołączyła czwarta. Najpierw pomyślałem sobie: o, zbieg okoliczności, rzadko się tak zdarza, żeby na przejeździe czekały trzy dziewczyny i żadnego faceta. A wtedy dołączyła czwarta. I piąta. A gdy obejrzałem się przez ramię, za mną stała szósta.

Wtedy dotarło do mnie, że to jednak nie jest zbieg okoliczności. Przecież lada chwila swój wiekopomny występ w Rosji miały rozpocząć medalowe nadzieje, najlepsi z najlepszych, w każdej sekundzie pierwszy gwizdek miał ich powieść, jak zapewniano, prosto w objęcia czekającej w 1/8 finału Brazylii, po której mieli, oczywiście, przejechać, jak husaria po wrogu.

Jadąc dalej zacząłem obserwować otoczenie. Faktycznie, na ulicach były prawie same kobiety. Pojedynczy faceci zdarzali się bardzo rzadko.

Nawet gdy stanąłem kupić owoce, byłem siódmy w kolejce za sześcioma kobitkami.

A potem dojechałem do domu. I okazało się - ku mojemu wielkiemu zaskoczeniu - że nasi najlepsi sportowcy, chluba narodu, elita elit... chwilowo przegrywają. By przegrać docelowo cały mecz.

Inwestujmy więcej w piłkę. W końcu to sport narodowy. Te pieniądze im się po prostu należą.

Powrót do domu naokoło, z jednoczesnym podrzuceniem koledze bagażu z PZ.

Niby dopiero padało, a jednak jest uparcie gorąco.

Trochę kręcenia po mieście w godzinach porannych i powrót przez Pole Mokotowskie. Przy Żwirki i Wigury... korek rowerowy. Jednocześnie rusza lekko licząc dwadzieścia osób i... nie wszyscy mieszczą się na zielonym. Podobnie wygląda sytuacja na kilku kolejnych skrzyżowaniach. 

Rower jakiś taki większy, cięższy, bardziej miękki, siodełko dziwnie ustawione, hamulce i przerzutki nie tak... No ale tak musiało być, po ponad pięciu dniach w innym siodle.

Pobudka o 4:30, czyli, niechcący, przyzwyczajanie się do smutnych maratonowych realiów, ale jak się chce wcześniej wyjść i jechać do bazy...

Wpadłem na pomysł sprawdzenia stanu nowej, budowanej wzdłuż Połczyńskiej dróżki rowerowej, która ma być oddana już w lipcu.

Praktycznie całość jest już gotowa, brakuje dosłownie kilku fragmentów. Miło, że ją robią; od momentu wytyczenia na Połczyńskiej buspasów jazda rowerem stała się tam nie do końca przyjemna.