Tak, jest gotowa. I tak, jest w trakcie publikowania. "W trakcie", bo ze względu na jej objętość (i zgodnie z namowami) postanowiłem publikować ją w odcinkach, co kilka dni, żeby nie okazało się, że najczęściej otrzymywanym komentarzem będzie "tl;dr".

Jest to najdłuższy tekst, jaki dotąd napisałem, więc na BS, owszem, pojawi się, ale już w całości i raczej w formie pdf-a/e-booka. Ale to dopiero za jakiś czas.

Tymczasem całość pojawia się na bieżąco na fejsie Sanatorium:

• Wstęp
• Rozdział 1

Kolejny rozdział - tym razem pierwszy dotyczący już faktycznej jazdy - pojawi się jutro lub, najdalej, pojutrze. 

Więc tymczasem ja sobie będę wolniutko kręcił w kierunku pracy (bo tego, formalnie, dotyczy ten wpis), a Wam życzę miłego czytania!

Zajechałem aż na Ursynów. Po drodze miałem przyjemność przejechania się Nowym Światem i całym ciągiem aż do Sobieskiego. Ładnie tam, ale nie chciałbym tamtędy dojeżdżać do pracy. Za dużo świateł.

Zabrałem Hipcię i relaksacyjnie, przez Pole Mokotowskie, gawędząc wróciliśmy sobie do domu.

Trochę musiałem na swoje poczekać, ale w końcu udało się - Blase zmienił mi nicka i od tej pory postarzałem się z wieku licealnego do mojego obecnego, tracąc tym samym dwie dziewiątki na końcu. Oryginalnie nie były tam z powodów wspomnień z dzieciństwa, ale dlatego, że gdy zakładałem tu konto, "Hipek" był zajęty. Po jakimś czasie się zwolnił, zająłem go sobie, a teraz oficjalnie przejąłem.

Temperatura podnosi się, zauważalnie: jadąc do pracy zdążyłem się... zgrzać, po raz pierwszy w tym roku, a wracając założyłem cieńszą czapkę. 

Temperatura się podnosi, więc wlokąc się noga za nogą jadę jednak coraz szybciej. Niedługo dojdę do poziomu, przy którym półgodzinny dojazd do pracy będzie faktycznie trwał pół godziny.

Było mroźno i sucho. Będzie ciepło i sucho. A teraz nadszedł pośredni, cudowny czas: czasem ciepławo, czasem chłodnawo, ale głównie mokro. Do tego jeszcze smoki na mieście dyszą jak szalone.

Piękno jazdy po mieście.