Pamiętam, na przykład, "magiczny" słupek gdzieś na Polu Mokotowskim. Zaczarowany. Było go widać w dzień, nie było w nocy. 

Ale takich cudów, jak w Katowicach, to jeszcze u nas nie wymyślono! Tyle słupków i na pewno wszystkie niewidoczne w nocy.

Co ciekawe, na kilka osób, którym to zdjęcie pokazałem, aż cztery powiedziały, że brakuje jeszcze łańcuszka między słupkami...



Słupki na środku pasów © TomekChorzow

I udało się - relacja opublikowana (jest ze dwa posty niżej). Czyli ogarnąłem się w ledwo trzy dni... to chyba blisko rekordu.

Z tej okazji w Warszawie spadł deszcz, a około szesnastej stanęły tramwaje niedaleko mojej pracy.

No i teraz mogę na spokojnie wrócić do opisywania pozostałych... ilu? 2300 km z MRDP? Tak, jeszcze jestem przed pierwszym tysiącem. 

A tak, przy okazji: całościowy licznik właśnie przekroczył 98000 km, więc jeszcze dwa tysiące i zamykam pierwszą stówkę tysięcy!

Wiatr mnie dziś próbował zepchnąc z jezdni. I prawie mu się udało.

Tymczasem w przygotowaniu jest relacja z weekendowej wyprawy, do której wstęp możecie poznać tutaj. Już prawie gotowe, jak nie u mnie...

No bo jak to tak? Pada od rana, jedzie człowiek: a to kostka, a to równy asfalt, nic nie chlapie, błotniki pracują. A potem trzysta metrów przed pracą trafia na paskudne koleiny, które da się ominąć co najwyżej lewą stroną pasa i wszystko zachlapane: od kolan do kostek, a w butach jezioro.

Więc wracając przetestowałem inny wariant. Ze dwie minuty dłużej, a przynajmniej nie będę musiał pół dnia siedzieć i dosuszać spodni. Zresztą, teraz to pikuś, wariant przyda się, gdy spadnie śnieg.

Zwykle mi się nie chce. I wychodzi z tego takie człapanie. I wiem, że człapię. Ale mi się nie chcę. Zresztą nie zawsze można. Bo po pracy jest co robić i jakoś nigdy nie ma czasu, a rano to albo człowiekowi się nie chce, albo lud śpi i domaga się ciszy.

Ale czasem jest jednak Święto Lasu. I pompuję koła. I wtedy naprawdę fajnie się jedzie. 

Bo, wiadomo, bus musi latać, ale rower... rower też!