Dziwna sprawa z tą Prymasa. Jak wół napisane, że ograniczenie do osiemdziesięciu, a ludzie stoją w miejscu. A mogą przecież szybciej.

Krótkie kółko przez Lipków-Wiktorów-Zaborówek-Umiastów. Tak - o, sprawdzić, czy w 2013 również potrafimy wyjść wyżej niż 10 km - praca - 10 km. Okazało się, że umiemy.

Mimo ciepłych rękawiczek dawało ostro po palcach, mimo że aż tak zimno nie było.

Rynek w Starych Babicach bardzo ładnie oświetlony, tak samo zresztą jak niektóre domki na wioskach.

...a żeby dowiedzieć się, czym zdrowy, musiałem wykonać badania krwi. W tym jakieś takie fikuśne, które trzeba robić po czternastogodzinnym niejedzeniu. Od osiemnastej nic nie jadłem, a Hipcia jeszcze mi na złość jadła cukierki i chuchała w moją stronę...

Rano wsiadłem na rower i zapiwszy burczacy żołądek odrobiną wody, poturlałem się przed siebie... a po chwili wreszcie coś zjadłem!

Standard, aż w uchu dzwoni.

Kawałek z Hipcią po to, żeby zorientować się, że nie zabrałem (potrzebnego!) telefonu, powrót do domu, zabranie telefonu, do pracy. Do tego jeszcze wycieczka do lekarza i koniec.

Miało w sumie nic nie być, bo pracowałem zdalnie, z domu, ale udało mi się wygospodarować chwilę na to, by wyskoczyć naprzeciw Hipci.

Z 2012 jestem zadowolony; spisywał podsumowań nie będę, bo i tak o czymś zapomnę :)

Oby 2013 był co najmniej taki sam.

Wypoczywając po świątecznej radości obcowania z bliskimi (i świętując dwunasty, wspólny rok) zdecydowaliśmy się na wyciągnięcie z garażu jednego z rowerów, które mieliśmy do dyspozycji i z narażeniem życia przejechaliśmy (każde) sto metrów.

Dlaczego z narażeniem życia? Bo rower był miejski. Bardzo miejski. Taki nowocześnie miejski.

Obalam jednocześnie jeden z mitów: na tym da się ruszyć bez wahnięcia metr tam i metr z powrotem.

A przy okazji mogę zaprezentować nową odsłonę naszej strony.

Nareszcie nawiało chłodu! Wieczorem jeszcze było znośnie, ale rano termometr osiągną minimum już w okolicach Prymasa.

Skoro DDRy zasypane, to zaszalałem sobie, robiąc lewoskręt z Jerozolimskich właśnie w Prymasa i nie marnując siebie ani roweru na Śmieszkę-Śnieżkę przy wspomnianym P. Przez Centrum, którędy to jechałem do dentysty, zawijałem wyprzedzając niewiarygodne korki; a myślałem, ze ludzie może już na święta pojechali...

Wróciliśmy z gór. Relacja się przygotuje... kiedyś. Ciekawe, w Zakopanem i okolicy śniegu mniej niż w Warszawie.

Ostatni powrót z pracy w tym tygodniu, wracamy we wtorek.