Złożyłem reklamację na koło, które potrafiło się rozcentrować na 10 kilometrach (po takim dystansie miałem już luźne niektóre szprychy). O dłuższych dystansach w ogóle nie ma mowy.

A w opisie aukcji nie było napisane "egzemplarz nie służy do jazdy".

Do Leszna i z powrotem. Trasa tak bardzo stadardowa, że bardziej się nie da.

Z samego rana... dobrze, w samo południe, z takim jednym, wylicytowaliśmy sobie Waxa (w ramach forumowej zrzutki na WOŚP).

A potem każdy poszedł sobie na rower. Zasłużony rower.

Pokaż trasę GPS

Myślałem, że czerwone światło przy Wolskiej, które uparcie odmawiało możliwości przejechania rowerem na jeden raz, to jakiś błąd. Okazało się, że po raz kolejny błysnął geniuszem pan Inżynier Ruchu. Szczegóły tutaj.

Jako że piesi mają wtedy zielone, a zatrzymani są tylko rowerzyści, to cóż, będę zsiadał i przeprowadzał. Czekać dwie zmiany świateł. Genialny pomysł.

Błonie, Leszno... gdzie mnie nie było?

Wieczorem czerwone alarmy i smoki na ulicach, a za to rankiem górskie, świeże powietrze.

A, no i koło Amfiteatru przez fragment jechałem przed siebie, tyle, że bokiem. Lodowe koleiny próbowały mnie przewrócić, ale im się nie udało. Ale było bliziuteńko!

Jakieś odwilże chyba idą.

Niby już zrobiło się cieplej, a po drodze naprawdę spore lodowisko. I to, niestety, z zaskoczenia: czasem przyczepnie, czasem ślisko.

Nic pośrodku. Skończyło się śliskie, zaczęło się mokre.

Przynajmniej wiatr nie duł.

Już pod blokiem bym wyrżnął. Ale na szczęście wiedziałem wcześniej i nie pozwoliłem sobie na lekceważące wskakiwanie na rower.

Cała droga praktycznie po lodzie, na szczęście poprzecinanym przyczepnymi fragmentami, więc było znośnie. Chociaż kilka razy było blisko, a zakręty brałem na dwóch kołach i jednej łapie.