Chwila odpoczynku między upałami... Tak to się nie da.

Przez zabetonowane miasto, trochę naokoło, odebrać auto z przeglądu. Co ciekawe, powrót z serwisu do domu zrobiłem z buta, nie przypuszczałem jednak, że po drodze jest tak niewiele miejsc z cieniem. Konkretnie: ze 300 metrów.

Wiencyj betonu!

W sumie średna to "pętla", bo jej jedyny "pętlasty" odcinek to kółko (w tym wypadku dwa) dookoła Trójkąta Mariewskiego.

Ciekawe, że kiedyś standardową trasą była dla mnie trasa 60 km przez Leszno, teraz - niecałe 30... Ciekawe czy za 5 lat będę miał w standardzie kółko dookoła Parku Górczewska?

Gdzieś tam Posag 7 Panien, gdzieś nagle Piwna i Węzeł Konotopa, a potem powrót najkrótszą trasą. Wiatr wiajał, było duszno, ciężko i w ogóle o. Tak o.

Obawiam się, że na drodze łączącej Górki z Borzęcinem powstanie jakaś droga rowerowa albo coś (dochodząca do tego ciągu, który zaczyna się w okolicy skrzyżowania z Warszawską). Lekko średni pomysł, ale trzeba się przyzwyczajać, że zabierają nam kolejne asfalty po to, by ludzie, którzy i tak by jechali chodnikiem (którym nikt nie jeździ) mogli jeździć drogą rowerową (którą nikt nie będzie jeździł).

Nie wiem, co mnie podkusiło, żeby od razu po pracy wyjechać prosto w ten rozgrzany świat... ale to uczyniłem. Na wstępie przytulne 30, które na wioskach wzrosło do 31,6 stopnia. Serce mi nie podziękowało, im dalej w czas, tym mocniej musiało pracować, ratując mnie przed przegrzaniem...

Odwiedziłem sobie nowy asfalt do Łaźniewa, przeciąłem Witki i prosto do Leszna. Powrót przez zadrzewione okolice Mariewa nie był jakoś zauważalnie chłodniejszy. Tak, zdecydowanie było za ciepło, dwa duże bidony starczyły na styk.

Przez Zaborowem zostaję postrzelony... przez trzmiela. W oko. Że należy nosić okulary? No... czasem by się przydały.


Ostatki starych znaków w Łaźniewie.

Krótki skok na Truskaw z powrotem przez Górkę Śmieciową. Tak trochę mocnym wieczorem, więc całość przy świetle.

Takie szybkie tam i z powrotem. I cały wschód już zaliczony, najbardziej wysuniętą na wschód gminą, której nie zaliczyliśmy, jest Jarocin (ale ten inny).

Zostało równo 220 gmin, a ja, uwaga, prawie przekraczam dwa tysiące kilometrów w tym roku na rowerze.

Straszyło, straszyło deszczem. Skończyło się na zaduchu. Asfalty całkiem dobre, ale łącząc się w walce z kolegami z Pyra Trail, przejechaliśmy kilka szutrowych odcinków.

Na jednym z nich, gminnej odbitce, przy zawracaniu z zerową prędkością, zatrzymuje mi się w sypkim piachu przednie koło. Porządnie skręcony blok nagle się nie chce wypiąć i lecę na glebę jak zwalone drzewo. Pierwszy raz w życiu, po prawie dziesięciu latach jazdy w SPD, zaliczam klasyk klasyków.

Robię postępy w rozkręcaniu się. Dziś Truskaw w wersji godzinnej.