A rzadko wieje tak fajnie, że bez pedałowania jedzie się miejscami pod 37 km/h... A z pedałowaniem to już w ogóle inaczej (i lepiej) szło - kilka PR-ów wpadło.

Standardowo przez Witki, kawałek za Leszno i tradycyjny powrót stroną "od puszczy".


Pokaż trasę GPS

Czekałem, aż zrobi się sucho, ale zostałem wygoniony z domu. Pierwsze kilometry przeleciały po wilgotnym asfalcie, ale potem się, niestety, rozpadało - a i tak dobrze, że był to deszcz, a nie śnieg, jak rano.

Oczywiście całą drogę zrobiłem na mokro, a w Lipkowie... wyjechałem na suchy asfalt.

Tradycyjnie: do Bieniewic mocny wiatr, powrót z Leszna z wiatrem.

Przyjemnie, czuć w powietrzu, że jutro ma być pojedynczy, wiosenny akcent.

Wycieczka z gatunku tych "nie wiadomo, po co, ale i tak było fajnie".

Wpadliśmy na pomysł zaliczenia jednej gminy, która była dziurą (w sensie gminnej mapy). Wsiedliśmy w samochód, podwieźliśmy się na miejsce startu i ruszyliśmy: tam i z powrotem do Broka, na Orlen, na kawę. Pół godziny jazdy, pół godziny siedzenia nad kawą, pół godziny powrotu. 

I, cyk, kolejna gmina do kompletu.

Pokaż trasę GPS

Powoli zaczyna się: każdy dom wybiera swojego papieża, każdy pachnie inaczej, ale wszystko razem łączy się w jednego, białego Ducha Wędzarni.

Gdy się człowiek ubierze, to od razu jeździ się lepiej. Chociaż, muszę przyznać, że było też cieplej, bo całe 17 stopni.

W Laskach skończyły się remonty. Przez chwilę myślałem, że jest porządny pas rowerowy, ale to tylko przez kawałeczek, później mamy - całkiem przyjemną, trzeba przyznać - DDR z kostki, która przechodzi w starą DDR na Truskaw. Później ktoś puścił rowery tuż przy sklepach w Izabelinie (to już kiepski pomysł), a potem, aż do Truskawia, jest piękny, asfaltowy, wyodrębniony pas na rowery. 

Postanowiłem wybrać się jeszcze przed końcem dnia na rower. W ciągu dnia było ciepło, bo prawie 17 stopni, więc, mimo że kusiła opcja jazdy zupełnie na krótko, zabrałem profilaktycznie bluzę.

Nie przewidziałem, że temperatura spadnie sobie do radosnych dziesięciu stopni i jazda stanie się niezbyt przyjemna. No dobrze, najbardziej denerwujący był zimny wiatr wiejący w uszy, które lekko mnie pobolewają po MPP. 

W domu za to dowiedziałem się, że również bolą mnie kolana, po których podmuchało chłodem...

Już na początku poczułem, że coś jest nie tak. Płuca tak jakby pracowały nie na pełnej pojemności. Astma jak nic!

Po chwili przypomniałem sobie, że może niekoniecznie astma, a może ten ból gardła, towarzyszący mi od kilku dni, przeszedł w coś ambitniejszego, zalegającego mi na płucach? 

W Borzęcinie podjąłem decyzję, że nie zrobię planowanych dwóch, ani opcjonalnych dwóch i pół godziny, tylko skręcam i wracam przez Pogroszew. Bo skoro coś najwyraźniej mnie bierze, a siła się już kończy, to nie ma co sobie krzywdy robić. Ale skoro już byłem w Pogroszewie, to postanowiłem spojrzeć, jak wygląda remont skrzyżowania Nowowiejskiej z Zaborowską. Nie jest źle; rozkopane jest samo skrzyżowanie, więc można spokojnie przejechać dwadzieścia metrów po szutrze i nie trzeba będzie jeździć tą samą drogą, czyli nieustannie standardowym, północnym szlakiem przez Mariew.

Gdy zawróciłem... miałem już z wiatrem, więc mimo że nie miałem już sił na mocną jazdę, to wiatr pracował za mnie.

A potem już się skończyło: sobota jeszcze jako taka, niedziela jednak już była zdecydowanie nierowerowa. Trwa walka o postawienie się na nogi na MPP. Powinno się udać, skoro przeziębienie trwa... wiadomo ile.

Pokaż trasę GPS

Natychmiast po BBT dostałem w twarz pracą i to tak, że dopiero dzisiaj udało mi się wyjść na szosę. Jest to drugie wyjście w ciągu szesnastu dni; nie pamiętam, kiedy miałem ostatnio tak długą przerwę...

Aż chciało się przydepnąć, ale postanowiłem jechać jednak rozsądnie, żeby sobie niczego nie urwać po takiej przerwie. No i do tego zapomniałem... bidonów, więc nie wolno za szybko, bo trzeba będzie stawać na picie.

Światełka stają się obowiązkową częścią treningów. Koniec już prawie po ciemku.

Pokaż trasę GPS