Na zachód bardzo przyjemny, ale lekki wietrzyk w plecy. Ale na powrocie, gdy już wyjechałem pod ten niezbyt mocny - ale czołowy i niezasłonięty - wiatr, ciężko było wyjść powyżej 24-25 km/h.

No ale Leszno to Leszno, zaliczonego nie da się odzaliczyć.

Na moje szosowe, wtorkowe potrzeby, czołowy wiatr był jak znalazł. I zdecydowanie udało mu się zrobić to, za co mu płacą.

Pokaż trasę GPS

Przed wyjściem przeczytałem Tomka na fejsie. A napisał tak (wzbogaciwszy tekst zdjęciem zalodzonej, leśnej drogi): "Na Kabatach tłumy. Wśród nich jeden idiota wyprowadza rower na spacer. Ale już wracam".

No ale nie byłbym sobą, gdybym nie pojechał sprawdzić, prawda? W przeciwieństwie do poprzedniego dnia, pojechałem od razu asfaltem do Kampinosu. Zaczęło się lodowo (od razu jeden z nielicznych biegaczy ostrzegł mnie przed lodem), ale nie było tragedii. Kilka razy, owszem, musiałem bardzo czujnie przekradać się po lodzie, kilka razy bawiłem się w hulajnogę, ale ogólnie dało się jechać.



Tytułowych upadłych bałwanów było mnóstwo. Jeden na fotce poniżej jeszcze się trzymał, ale w swej desperacji był osamotniony. Większość kolegów już zdążyła, przynajmniej częściowo, wtopić się w podłoże.




Dojechałem żółtym szlakiem do Kamienia Ułanów Jazłowieckich, a chwilę później skręciłem w czarny i dojechałem nim do Sierakowa. Trochę klucząc wyjechałem przy górce śmieciowej i tyle było jeżdżenia na dzisiaj.

Ale tysiak w styczniu się wykręcił.

Pojechałem do Kampinosu. Byłem prawie pewien, że będzie skuty lodem, ale na szczęście pomyliłem się. Oczywiście nie brakło zalodzonych szlaków, ale cienka warstewka rozpuszczonej krupy na górze ułatwiała trzymanie równowagi. A na singlach - których bardzo usilnie szukałem - było jeszcze lepiej, więc cały wyjazd wyszedł mi wybitnie singlowym.

Większość wyjazdu - ze względu na dyszące w mieście smoki - w masce. Dopiero głęboko w lesie ją zdjąłem. Do wiedzy o tym, że w powietrzu wisi syf, nie były potrzebne żadne czujniki. Wystarczyło się solidnie sztachnąć gdziekolwiek w mieście.

Niestety, maseczka nadaje się do spokojnych jazd albo intensywnych, ale krótkich. Po ponad godzinie we mgle zrobiła się tak wilgotna, że oddychanie przypominało raczej wyrywanie haustów powietrza, niż normalne oddychanie, takie, jak zwykle, gdy w niej jeżdżę do pracy.

Ciemno - na to pomagała taktyczna lampka.
Ślizgo - na to pomagała bardzo czujna jazda.
No i jeszcze temperatura. Garmin wykazał minimalnie 9,4 na minusie.

A dzisiaj jakoś przymroziło, to i śnieg się do czegoś nadał. Narciarzy w KPN-ie sporo, dużo więcej niż spacerowiczów. Nawet jakiś podjazd zrobiłem.

Pokaż trasę GPS

Wymaga to trochę skupienia, szczególnie, gdy ma się jesienną oponę, a śnieg jest grząski. Ale objeździłem szlaki Lasku na Bemowie i urobiłem się po uszy.

Niewiele z lodem miały wspólnego... no, może poza tym, że na drodze było sporo zamarzniętych kałuż i sporo luźnego lodu, co dodawało nieco czujności przy niektórych zakrętach.

Pod sam koniec przejechałem się końcówką trasy nadchodzącego Tour de WOŚP. Nic się nie zmieniło od ostatniego przejazdu, ale jeśli w niedzielę będzie tak wiało w paszczę jak dzisiaj, to my na te pieniądze dla Jurka solidnie zapracujemy.