Miałem do odebrania jedną drobnostkę w sklepie w okolicy Janek, więc uznałem, że ruszę się rowerem.

W pierwszą stronę mocno pod wiatr, trochę z nawigowaniem się z telefonu, bo nie znałem dokładnie manewrów w okolicy eski w Jankach. Zaskoczyła mnie przyjemna droga rowerowa przez Raszyn... a potem zaskoczyła mnie ponownie, gdy skończyła się po lewej stronie, zostawiając mnie na pastwę wąskiego na pół metra chodniczka...

Odebrałem co miałem odebrać, zdjąłem z siebie nogawki i bluzę i ruszyłem do domu... z wiatrem. Teraz znowu nawigowałem się na oko, ale z grubsza jakoś szło. Po drodze, za Sokołowem, trafiłem na szutrowy odcinek specjalny, który z tym wiatrem przeleciałem w okolicach 40 km/h (nie żebym chciał: zdrętwiały mi ręce od wibracji i nie było jak hamować...), przeciąłem bardzo przyjemny dukcik rowerowy w okolicach macierzyskich stawów i doturlałem się przez Ursus do siebie.

Kolejny wyjazd z cyklu "wyszło słońce, drgnęła motywacja". Ósemka od Wieruchowa przez Babice i później znów powrót do Babic drugą pętelką od Ciećwierza i Izabelina.

Liczyłem na to, że pobiję kolejny "rekord" ostatnich czasów, ale trudno, musi mi wystarczyć to, że przekroczyłem 60 km. Zahaczyłem o Leszno, przeciągnąłem się po Witkach i wróciłem z pięknym wiatrem do domu.

Nie spodziewałem się, że takie dystanse potrafię jeszcze jeździć, a tu niespodzianka. Żeby było ciekawiej - to mój najdłuższy wyjazd od pięciu i pół miesiąca. Brak dojazdów do pracy naprawdę, naprawdę skutecznie rozleniwia i nie chce mi się wychodzić na zimne, jak mogę siedzieć w cieple.

Tam i z powrotem, pętla dookoła wycinka lasku łączącego Lipków i Truskaw.

Start od ronda w Wieruchowie, koniec przez Ciećwierza.

Pojechałem zbadać dokąd prowadzi jedna z ulic na Ursusie. Prowadzi, jak się okazuje, na wiadukt przy Szyszkowej.

Miało być od południa przez Borzęcin, skończyło się na przymusowym postoju obok Orlika i wymianie dętki, którą rozkroiłem na czymś ostrym i metalowym wbitym w chodnik...

Prawie luźną nogą, ale do samego Truskawa (przez Lipków). Asfalty przynajmniej suche.

Nie umarłem po poprzednim, ale jutro pewnie umrę.

Wychodzi na to, że ostatni raz na rowerze byłem na początku grudnia, a od tego czasu moim największym fizycznym ćwiczeniem było wyniesienie śmieci albo przyniesienie zakupów z samochodu. No, albo 300 m marszu do Paczkomatu.

Nie żałuję niczego!

Niemniej jednak pogoda mnie zachęciła (mimo że mokro) i postanowiłem się przejechać. Niedaleko i nie za szybko, bo nie chcę umierać cały dzień (albo sobie czegoś jeszcze urwać...).