Krótkie kółko po okolicy. Zwiedziłem jedną drogę, którą nigdy jeszcze nie jechałem, a potem skręcając cały czas w lewo wyjechałem... po prawej stronie. Konkretnie: jadąc na północ skręciłem dwa razy w lewo i spodziewałem się, że jadę na południe. Wyjechałem... na wschodzie.

Na pierwszy dzień długiego weekendu zaplanowaliśmy sobie lubelskie gminobranie. Wstawszy rano, przez chłodne miasto udaliśmy się na dworzec. Zakupione wcześniej bilety zapewniały nam spokój. Załadowaliśmy rowery i ruszyliśmy. Chwilę później okazało się, że pomyliliśmy wagony: jedno miejsce było w wagonie 8, drugie... w 6. Na szczęście kolega, który miał moje osoboroweromiejsce sam zaproponował, że usiądzie na tamtym miejscu. My musieliśmy tylko przypilnować jego roweru.

Wypakowaliśmy się w Puławach. Temperatura znośna, GPS nawet szybko złapał kontakt z satelitami, ruszamy.

Początek był ciepły. Nawet musiałem rozpiąć kurtkę. Potem jednak wszystko otulała mgła. Robiło się coraz to chłodniej, coraz bardziej mgliście, a wszechobecna wilgoć skutecznie obniżała odczuwalną temperaturę.

Oprócz dokuczliwego zimna Hipcia miała również problemy z kolanem, więc poruszaliśmy się z zawrotną prędkością "lekko powyzej 20 km/h".

Gdy zaczęło zmierzchać, a my po jakichś stu kilometrach nie napotkaliśmy żadnej stacji (ani też nie zapowiadało się, żeby miała pojawić się w ciągu najbliższych kilkudziesięciu kilometrów), uznaliśmy, że nie ma co tłuc się do późnej nocy (albo do wczesnego ranka). Najbliższą stacją kolejową był Parczew i tam właśnie udaliśmy się w celu dotarcia do domu.

Gdy już zsiadaliśmy z rowerów, nagle z budynku zawiadowcy wyszedł... Maciek (ten, który był sędzią na Pięknym Wschodzie). Spędziliśmy miło kilkadziesiąt minut i odjechaliśmy: najpierw do Lublina, a stamtąd z powrotem do Warszawy.

Mgliste fotki

Pokaż trasę GPS

Najpierw pozwiedzałem sobie Służewiec. Nawet zbyt dokładnie, bo się spieszyłem, a wbiłem się niepotrzebnie w labirynt uliczek i utknąłem za ciężarówką, która ze względu na progi zwalniające jechała bardzo dostojnie.

Potem pozwiedzałem sobie całkiem przyjemną DDR prowadzącą od Cybernetyki aż do Al. Krakowskiej. A potem jeszcze przejechałem zupełnie mi nie znaną ulicą Krakowiaków. Pierwotnie planowałem powrót do domu przez Pruszków, ale okazało się, że obowiązki wzywają i trzeba dotrzeć do domu jak najszybciej.

Ranek z kolei był chłodny i prószący. Śnieżnie prószący. Nadchodzi złe i białe... Uuuuu-ha!

Mamy listopad... ciekawe, czy uda mi się dobić do piętnastu tysięcy kilometrów w tym roku...

Ależ wieje. Skończył się piździernik, więc i wiać zaczęło... Nielogiczne.

Zepsułem mp3 i po raz pierwszy od tygodnia jechałem na jakiejś zapasowej...