Nareszcie ściana!

Z duszą (i stopą) na ramieniu potruchtałem na Obo, bo trzeba było zobaczyć, jak stopa po czterech (?) tygodniach wspinaczkowego obijactwa zachowa się na ścianie. Opierniczałem się tylko wspinaczkowo, bo rowerowo nie było wytchnienia.

I co? I co? Ha! Ha ha! Idzie. Czasem zaboli, ale idzie!

Inna sprawa to forma; wszystko zleciało na łeb i na szyję, trzeba będzie odbudować.