Analiza postępuje

Wczoraj mieliśmy taki przyjemny dzień. Wieczorem mroźnie, ale sucho. Człowiek sobie wytworzył poduchę powietrza dookoła siebie i tak się turlał. Z rana za to natura, czyli tak zwana codzienność, postanowiła zaprosić nas do udziału w eksperymencie pt. "wpływ wilgoci i jej przewodności cieplnej na organizmy żywe". Ale też było fajnie. W tej mgle. Nawet ludzie światła włączają, co mnie bardzo dziwi - nietoperze są w mniejszości.

Wieczorem wczoraj dokonaliśmy komisyjnego przetestowania nowego odkrycia. Mięta dobrze grzeje, trzeba będzie zapamiętać i kupować na szlajanie się po lasach.

Wracając wczoraj z pracy skupiłem się znowu na tej lewej kończynie. Dokonałem dogłębnej analizy, której wyniki zaprezentuję natychmiast. Dla uproszczenia, zebrałem ją w dwóch punktach:
1. Jeśli noga nie kręci dobrze, to kręci źle.
2. Jeśłi noga kręci źle - jest zepsuta!

Pokrzepiony błyskiem tej jakże błyskotliwej myśli, rozważyłem, jak naprawić zepsutą nogę. Samo "naprawić" to jakoś złe słowo, bo skoro uczyła sie jeździć metodą "huzia na intruza" (kupił sobie chłopiec SPD i zaczął po prostu jeździć), to teraz nie ma co jej oduczać. Wracamy! Wracamy do punktu, w którym wiemy, że dobrze działało: platformy. Zatem w SPD, ale jak na platformach. Tu kolejne odkrycie - jeśli myślę o tym, jak to ma pracować - jest dobrze. Jak przestaję myśleć - jest źle: czyli - naprawić trzeba pamięć ruchową.

No i naprawiam. Na razie skupiam się tylko na pierwszej części ruchu (pchanie) i od czasu do czasu dodaję kolejną (ściąganie w tył). Powoli. Mamy czas.

Kupowanie roweru dla Hipka rusza pełną parą. Co prawda jeszcze to chwilę potrwa, ale zapewne zdążę przekosić KPN już na stworzonym w tem celu pojeździe. I może jeszcze przed śniegiem. W końcu przyda się kask... i drugi, który niedługo nadejdzie.

Odkryłem, jak można sobie eksportować (... za mocne słowo, może: przenosić) waypointy do mapy google'a. Którą to mapę otwieram w telefonie, widzę siebie po GPS, widzę wszystkie punkty, mogę się do każdego znawigować... Bomba!