Jakoś ciągnie mnie ostatnio do deszczu. A jako że do przejechania było ledwo kilka kilometrów to... no auta szkoda odpalać.

Jako że dziś Święto Pracy, pojechałem popracować. Tak, na standardowy standard. Wiatr wiał elegancko z zachodu, kolarzy bardzo wielu (w końcu wolne, poza tym wolno), niektórzy nawet mieli zasłonięte twarze...

Zauważyłem też modny trend przy tych bardziej ubranych pr0 i vel0: maseczka pasująca do stroju teamowego, ale... zrobiona z części tegoż stroju, tj. z jakiejś starej koszulki czy czegoś.

W końcu droga poprowadziła mnie przy legendarnej, kultowej wręcz cukierni przy ul. Górczewskiej. Wiecie, tej co to tam sam Piłsudski kupował, a klienci w tłusty czwartek ustawiają się nawet przed północą. A co roku jest o tym w telewizji, bo te szalone ludzie tam stoją jak jest jeszcze ciemno.

Od dłuższego czasu planowałem tam wstąpić, pączki lubię i często kupuję, w różnych miejscach, więc warto było sprawdzić, czy cukiernia jest tak wspaniała, jak mówią legendy. Nigdy nie było po drodze, bo to trzeba być o dobrej porze i zdążyć zanim ludzie wykupią

Do "legendarnych" cukierni, w których jeszcze Mieszko I kupował podchodzę zawsze z lekką rezerwą, bo z tego, że coś jest "modne" i "kultowe" nie musi wynikać jakość. No cóż, muszę przyznać, że się zaskoczyłem. Bardzo się zaskoczyłem.

Nie będę się rozwodził na temat "walorów" smakowych, niech za komentarz starczy to, że już nigdy się tam nie wybiorę, nawet jakby dawali za darmo. A na widok kolejek w tłusty czwartek będę co najwyżej kręcił głowa z niedowierzaniem.

Ponad 500% mojego standardowego powrotu. Zahaczyłem o Święcice i przez Borzęcin, jeszcze przed zmrokiem, wróciłem do domu.

Środek lutego, dziesięć-jedenaście stopni na plusie, piękne słońce, w parku pachnie ciepłą ziemią.

Jak to dobrze, że globalne ocieplenie nam nie grozi.