Mroźne wieczory, mroźne dni

Wróciłem do domu. Zapadł wieczór, przyszła noc. Wypchnięto mnie po zakupy do Żabki. Wychodzę, jak to ja, ubrany na krótko. Patrzę: ludzie w kurtkach. Przemykają szybko, bo wieje wiatr. Mija mnie dziewczyna w zimowej czapce, zwinięta w kulkę, głowa schowana między ramiona. Oho - myślę - zima idzie, ani chybi.

W domu patrzę na plany pogodowe na następny dzień. Rano startujemy od odczuwalnych pięciu stopni.

Nieprzyzwoite wylegiwanie się w łóżku do samej siódmej. Potem jeszcze poleżałem do pięć po. Wstaliśmy. Dziś rehab o 8:20, więc jedziemy razem, w końcu to obok hipciowej pracy. Na zewnątrz termometr wskazuje przyjemne 9,6 stopnia. Dawno, oj dawno, nie mieliśmy okazji razem jechać. Jakoś u mnie rozstroiły się godziny pracy... a jak już jest szansa na to żebym wstał o odpowiedniej porze, to akurat jest ten dzień, kiedy przymuję pozycję "zdechł hipopotam" i leżę w barłogu do ósmej. Przemknęliśmy sobie przez Hynków i Marynarzy z prędkością światła, odstawiliśmy Hipcię do pracy, a sami (czyli ja i moje ego) pojechaliśmy na rehab. Stamtąd prosto do roboty.

W ciągu dnia biznesowo-towarzyskie spotkanie z Quartezem-Księgowym (wybacz, ale dla mnie zostanie "Quartez"). Nadjechał ubrany jakby zaraz ciągnął z wojskiem na Syberię i zmarznięty, jakby właśnie wracał spod bieguna. A przecież słońce świeciło i wiatr przyjemnie śmigał po plecach... Nastąpił uścisk dłoni, przekazanie towaru, krótka pogawędka i każdy ruszył w swoją stronę. Adam skierowany został na Dźwigową (mam nadzieję, że tunel się podobał), ja ruszyłem na polowanie do sklepu. Polowanie owocne, bo zakupiłem między innymi owoce.