Jak nie dostać mandatu

Jest sobie takie miejsce w Kaputach, gdzie stoi cud architektury nowoczesnej zwany Villa Campina. Naprzeciwko niego ktoś zbudował przepiękny ciąg pieszo rowerowy zbudowany z modnej kostki Bauma. Ciąg ten wiedzie od ronda w Strzykułach i przez trzy kilometry swojego prowadzenia rowerzystów bezpiecznym terenem, z dala od złych samochodów, przecina jedną drogę, kilka wyjazdów z bram i jedną szykanę przy kapliczce. Ot, taki sobie chodniczek, jakich wiele, taki nie za wąski, nawet równy.

Większość pr0 kolarzy omija go bardzo starannie, szczególnie od kiedy odremonotowano część jezdni obok i okazało się, że na jezdni jest po pierwsze równiej, a po drugie mniej tłoczno. Jakoś mam awersję do unikania ciągów rowerowych wtedy, kiedy są nawet sensowne, a ja nie mam wyraźnej potrzeby ich unikania (tj. np. gdy wiem doskonale dokąd nimi dojadę), więc zawsze tam sobie jeżdżę. Wspomniana dróżka kończy się wyjazdem na skrzyżowanie, ale ja zwykle zjeżdżam nieco wcześniej, by swoim dojechaniem do drogi kierowców nie straszyć (serio, głupie miejsce na zjazd).

Zjechałem sobie na jezdnię i zauważyłem, że w oddali miga niebieska szklanka, a przy drodze stoi wóz straży pożarnej. Faktycznie, ostatnie ulewy musiały się tu mocno udzielić, a właściciele okolicznych domów prawdopodobnie nie planowali basenów, a jeśli tak, to nie w tej formie (chyba że to spełnienie wyborczej obietnicy w ramach akcji Oczko+).

Skrzyżowanie zablokowane pachołkami, obok stoi wóz straży gminnej. Widzę, że pan akurat wyszedł i idzie w moją stronę, więc zwalniam, by zapytać, czy rowerem przemknę się obok tych wozów i węży odpompowujących wodę, a ten, zupełnie zaskakująco, strzela do mnie pytaniem: dlaczego pan nie jedzie drogą rowerową?

Zgłupiałem.

Zacząłem tłumaczyć, ze dopiero co zjechałem z DDPiR, ale okazało się, że pan widział jeno stan końcowy, czyli to gdzie się pojawiłem, a nie skąd tam nadjechałem. Po krótkiej rozmowie, podczas której tłumaczyłem, że "ja serio tylko ten kawałek", a on mówił, że widział tylko, że jadę, zapytałem wprost: czy zmierzamy do ukarania mnie. Pan odpowiedział, że jeszcze nie wie... Wobec tego streściłem raz jeszcze, cierpliwie, całą moją historię jazdy, opisując dokładnie kiedy zjeżdżam i dlaczego nie jadę do końca. Pan strażnik uśmiechnął się, powiedział, że to tłumaczenie go przekonuje i puścił mnie dalej, prosząc jedynie, żebym przeniósł rower nad wężami, a nie jeździł po nich.

Z tego, co powiedział mi wcześniej, ktoś już został ukarany. Być może nie był przekonujący, a być może poszedł w złą argumentację rodem z dyskusji w internetach. Tak to już jest, jak zaczynamy grzecznie, to może skończy się i bez pouczenia...