Z pracy wróciłem bardzo spokojnie. Tak spokojnie, że kolano mnie ani razu nie zabolało, ale też tak spokojnie, że zacząłem się zastanawiać nad tym, czy nie powinienem zrezygnować z obcisków, jeśli jezdżę z taką prędkością. Bo trochę obciach. Dobrze, że mnie nikt na holendrze nie wyprzedził :)

Na kurs pojechaliśmy samochodem, by nie obciążać nogi, dziwnie się jedzie tak siedząc i nic nie robiąc; wracając trafiliśmy na śmiertelny wypadek motocyklisty na Górczewskiej: wyjechał mu pod koła lewoskrętowiec. Nie wiem, ile w tym winy samochodu, ale motocykl leżący 100-150m od przykrytego folią ciała zdawał się sugerować, że motocyklista jechał nieco szybciej niż dozwolone 50km/h. Oczywiście, dookoła mnóstwo gapiów, bo trzeba się na trupa napatrzeć. Ciekawe, ilu zrobiło fotki i wrzuciło na fejsbunia.

Wieczorem jeszcze miałem okazję poznać Cimana, od którego pożyczyłem książkę o kontuzjach kolarskich. Pogadaliśmy chwilę i wróciliśmy każdy do siebie; mimo że mieszkamy w zasadzie naprzeciwko, nie pamiętam, żebysmy się przez dwa lata kiedykolwiek mijali.

Książkę przyniosłem do domu, Hipcia śmieje się ze mnie, że jestem miętki, bo chcę leczyć to kolano. Cholera no, a już sobie zarezerwowałem wizytę u lekarza...

Do pracy dojechałem spokojnie, ciężko jednak spokojnie jechać, skoro Pani moja najmilsza rwie do przodu jak źrebaczek i nie potrafi poczekać. Od jutra do wyzdrowienia jeżdżę do pracy sam. Rzekłem.

Kolejna rzecz ogarnięta: wyrysowana mapka:

Pokaż trasę GPS

Relacja powoli powstaje, zdjęcia przejrzane i powoli szykują się w stronę galerii. Wstęp do relacji też powstał.

Kolano mi nagle wzięło i spuchło, ale boli nadal. Dziwne - zgłupiało z nadmiaru odpoczynku?

Się okazało, że pobiłem w tym miesiącu rekord miesięcznego przebiegu (już jest 1800), na wyprawie pobiłem rekord dzienny (135km) - dziwne, z sakwami robię długie dystanse, ale bez nich to mi się już nie chce.

... jest trudny. Trudno i chybotliwie jedzie się na odciążonym rowerze, po 17 dniach w czystym powietrzu czuje się normalnie nieodczuwalny zapach spalin, między ścianami traci się równowagę (już przeszło, ale pierwsze chwile w mieszkaniu były ciężkie), w windzie strasznie nos drażnią zapachy perfum, cieżko przyzwyczaić się do nieruchomego siedzenia na tyłku, zwykłe spodnie po siedemnastu dniach w obciskach dziwnie się plątają.

I tylko jakoś dziwnie się myśli o tym, że wczoraj byliśmy jeszcze w Oslo pakując się do samolotu, a przedwczoraj świętowaliśmy nad jeziorem tysiącsiedemsetny kilometr wyprawy.

Wiele dałbym, żeby z powrotem tam wrócić. Na przykład teraz.

Pogoda postanowiła zrobić nam próbę generalną przed wyjazdem. Na Okęcie pewnie będziemy jechać w przeciwdeszczowym rynsztunku. Na razie cieszyłem się pustką Warszawy i tylko dwoma spotkanymi rowerzystami.

Wczoraj za to miałem okazję po raz pierwszy zrobić w domu ognisko - wypalałem Hipci klocki hamulcowe. Mam nadzieję, że z dobrym skutkiem.

No to ruszamy, proszę Państwa!

Ostatni powrót z pracy, upewnienie się, czy na pewno wszystko zostało zebrane i teraz trzeba tylko wszystko załadować na bagażniki i ruszyć na Okęcie. Mamy nadzieję, że sama odprawa przejdzie płynnie, rowery dotrą na miejsce przeznaczenia. Co do wyjazdu, życzymy sobie zdrowia i braku problemów sprzętowych. Pogoda, jak to pogoda, jakaś będzie, a kontuzje, choroby czy awarie mogą przerwać cały urlop.

W miarę możliwości (czyt. jeśli znajdziemy internet i będzie nam się chciało), będę w komentarzach do tego wpisu podrzucał informacje związane z podróżą. Gdyby komuś chciało się czytać - zapraszam.

Do zobaczenia za dwa tygodnie

Zarezerwowałem nareszcie bilety na pociąg. Jednak, ze względu na śnieg, zrezygnujemy z przebijania się przez Rallarvegen (kosztowałoby to utratę jednego dnia, a urlopu niestety nie ma nieskończenie wiele). Rallarvegenem jednak przejedziemy się - do Myrdal, a dalej już, przejezdną drogą, do Flåm. Dalej się zobaczy. Szybko się z tymi Norwegami załatwia: dzwonię, dogaduję się, raz-dwa - i wszystko gotowe. Obsługa pociągu będzie miała moje dane, moje bilety (odbieram już w pociągu) i informację o tym, ze podróżuję z rowerem. Widział to kto?

Tempertatura zapowaiada się ciekawa: od pięciu do dziesięciu stopni. Nocą - poniżej pięciu. Nie mogę się doczekać.

Do wyjazdu jeszcze dwa dni. Sakwy grzecznie stoją w pokoju. Na razie nikt mi jeszcze nie zarąbał bagażnika przedniego z zaparkowanego przed fabryką roweru, ale wierzę, że im się uda.

Dziś miałem okazję przez Kasprzaka śmignąć za karetką, która robiła bardzo fajny tunel między samochodami, ale zrezygnowałem, chyba po tym "pokazie" nie przysporzyłbym sympatyków rowerzystom :)

Przyzwyczajam się do wolnego jeżdżenia. Ciężko idzie.

Wczoraj uslyszalem, jak kilka osob umawia sie na sposob korzystania z wypozyczalni rowerow na Bemowie, czyli jak zrobic, zeby zaplacic tylko za godzine, a na cały dzień bylo za darmo. Takie to nasze: zakombinowac, niewazne, czy zlotowka, czy piatak: tylko frajerzy placa.

Rejony wspinaczkowe w Polsce powoli sie kurcza, z prostej przyczyny: respektowanie zasad korzystania jest dla niektorych nie do przeskoczenia. Jakie to zasady, zapytacie? Niezmiernie skomplikowane: nie podjezdzaj autem pod skale, nie smiec, nie drzyj ryja, nie biwakuj i nie pal ognisk, a jak srasz, to nie pod skala ani na sciezce.

Dlaczego o tym pisze? Bo tak mi sie mysli o ustanowionym w Norwegii prawie allemannsretten. A teraz niech drogi Czytelnik pomysli, co by.sie stalo, gdyby takie prawo wprowadzono w Polsce...

...
...
...

...i tego właśnie powinnismy sie wstydzic przed obcokrajowcami, a nie durnego napisu na Centralnym.

Wymieniłem opony na te "wyprawowe". Schwalbe Marathon Dureme. Różnica w porównaniu do huraganów jest znaczna - rower sam jedzie. Przeszkadza za to trochę przedni bagażnik, konkretnie fragment, który znajduje się nad kołem. Przyciąga wzrok, nie wiem czemu. Mam nadzieję tylko, ze tego bagażnika nikt mi przez tydzień nie podpierniczy z parkingu rowerowego.

[edit]

Wczoraj zwiedzaliśmy Norwegię przez Google Street View. Jest plan, żeby kupić łososia, rowerki stacjonarne, spać w namiocie i dwa tygodnie jechać w domu przed komputerem. Zobaczymy to samo, a do lodówki jakoś bliżej. :)

Do serwisu po naprawione koło i do Wola Parku.
Zamocowałem przedni bagażnik, wyczyściłem rower. Już prawie gotowi, za tydzień w sobotę o północy jesteśmy w Oslo.