Miałem przetestować nową opcję dojazdu: myk, między blokami, boczkiem, zakrętem, hop! - i wypaść w okolicy, o którą mi chodziło.

Gdy z daleka dostrzegłem sznurek samochodów tamtędy szorujący, odpuściłem. Byłoby bliżej, ale na pewno nie szybciej.

Niby nic szczególnego, ale bardzo długo jechałem w świetle dziennym. Nietypowe zjawisko...

Po drodze słuchałem książki, w której główny bohater cały czas jest na bani. Co chwilę seta, praktycznie nigdy nie trzeźwieje.

Po półtorej godziny słuchania tego zaczęło mi od tego "przesłuchanego" alkoholu robić się dziwnie w brzuchu, a pod koniec trasy słuchania o wódzie i waleniu strzała za strzałem, złapałem się na tym, że się zastanawiam nad tym, co by było, gdyby mnie zatrzymała policja. I ze zdziwieniem odkryłem, że to bohater jest nietrzeźwy, a nie ja...

Ale by było, gdybym poddał się książkowej sugestii i wydmuchał dwa promile...

A, gwoli formalności: mamy mój najrekordowniejszy marzec w historii. Tysiąca pięciuset nigdy nie pokonałem w marcu!

Miało być dalej, ale chyba się czymś zatrułem...

Uparcie padało po pracy.

A wiosennie, a ładnie pachniało, a nawet trochę wiało, ale co mi tam.

Z klimatów zimowych: na słuchawkach Remigiusz Mróz.

Po raz pierwszy w tym roku bez kurtki, tylko w bluzie. Trzeba się nacieszyć, zanim przyjdzie złe...

Tylko świeci. Więc jest ładnie, ale nie za gorąco. Za to wiatr przeszkadza, jak tylko może. Prognozowali wiatr północny, tymczasem był wschodni, przechodzący w południowy.

Wczoraj zorientowałem się, że mam do wymiany blat. Dziś to potwierdziłem, prawie spadając z roweru przy Górce Śmieciowej.

Wpadłem na genialny pomysł przejechania z Mariewa do Truskawia lasem. Na szosie. Bo przecież tam była gruntówka, co może się wydarzyć?

Gruntówka była, ale najpierw trzeba było przejechać z pół kilometra po sypkich kamieniach...

A z powrotem wiało tak, że praktycznie nie pedałowałem, a jechałem miejscami 33 km/h.

Poszukiwałem alternatywy dla dojazdu wzdłuż Górczewskiej. Nowy CPR pociągnięty tym razem po południowej stronie jest co prawda szerszy, ale to też zawsze jeżdżenie między pieszymi.

Budowa metra przenosi się z południowej na północną stronę tej ulicy, więc udało mi się zgubić na Górczewskiej i zupełnie niechcący wtargnąć na teren budowy. I chyba wjechać na niewłaściwy chodnik... Dopiero po południu ustaliłem trasę, którą powinienem był jechać