I już prawie święta. I jeszcze trzy dni i już po świętach.

Z pracy wróciłem sobie z myślą, że Hipcia zbierze się i pojedzie do Arkadii, gdzie ją zostawię i wybiorę się na umówione spotkanie. W domu zgodnie decydujemy, że bez sensu jest wbijać się w to centrum rozpusty i kolędy, zatem na spotkanie jadę nie samochodem, a rowerem. A czekał na mnie Tranquilo, przy paczkomacie dokładnie, przy Towarowej. Czekał, bo w paczkomacie był Kalendarz podrozerowerowe.info dla całej ekipy warszawskiej. Który to zawiśnie u Hipci w pracy, żeby miała motywację i mogła mnie męczyć o przygotowywanie wiosennego najazdu na Norwegię.

Na miejscu jestem pięć minut przed czasem, jako pierwszy, ledwo co zsadziłem kuper i przysiadłem sobie na krawężniku, a już musiałem wstawać. Na potwierdzenie tego, że tam obaj byliśmy, jest słit focia pod paczkomatem.

Muszę powysyłać zaproszenia do grona znajomych: z ludzi z BS (prócz Hipci) na żywo miałem okazję spotkać tylko Goro i Tranquilo. I ich obu nie mam w znajomych... Hańba!

Z ranka podążam sobie samotnie przez szarą Warszawę w kierunku miejsca mojej pracy. Sam, bo Hipcia ma urlop, podczas którego będzie próbowała dzielnie spakować nas na wyjazd świąteczny. Nie lubię tak.