I dyskutuj tu sobie z samochodziarzem...

Gdy wracalem z pracy, jechałem kilkanaście metrów za jakimś facetem na rowerze. Na przejeździe dla rowerów wniknął przed niego pojazd samochodowy, po czym zatrzymał się przed samym nosem (albowiem musiał ustapić przed jezdnia z pierwszeństwem przejazdu). Usłyszałem tylko pisk opon na baumowskiej kostce i niezbyt głośne "dup!". Chłopakowi udało się na szczęście wyhamować na tyle, że strzelił tylko kołem w bok, bez żadnych szkód dla siebie. Zatrzymałem się grzecznie obok, bo w końcu może pani będzie miała potrzebę wzywać Władzę, to przyda się dodatkowy świadek (chociaż niewiarygodny: w obcisku, czyli widać, że stronniczy). Pani była szczerze zdziwiona sytuacją i do samego końca nie zrozumiała chyba, o co ma się do niej pretensje. Ot, sytuacja, jakich wiele, zakończona na szczęście brakiem uszkodzeń cielesnych.

Ale, ale: opowiedziałem historię w pracy i dowiedziałem się, że gdyby sytuacja miała miejsce z dwiema jezdniami i dwoma samochodami, to w zasadzie sprawa oczywista: wina tego, który wymusił pierwszeństwo. Ale - tutaj mamy rower, zatem sprawa się komplikuje, bo raz, że obowiązuje zasada ograniczonego zaufania, dwa, że rower nie musiał jechać TAK SZYBKO, wreszcie trzy, rowerzysta powinien założyć, że kierowca zatrzyma się tak, jak się zatrzymał i wcześniej zwolnić. Do tego dyskusja poszła dalej, w inne tematy, na przykład: czy bezpieczniej jest jeździć DDR, czy jezdnią. Tutaj, przy tym ostatnim, oczywiście było o tym, że rower jest zawalidrogą, do tego: rower jadąc DDR musi myśleć za innych - za pieszych, za dzieci, za zwierzęta, gdy jedzie jezdnią, to ma wszystko w dupie, bo przecież to kierowca musi dbać o to, żeby go nie rozsmarować na masce. Ot, tacy egoiści z tych rowerzystów, chcieliby mieć wszystko za siebie rozwiązane i bezmyślnie sobie jechać.

Ogólne przesłanie: rowerzysto - wypierniczaj Panu sprzed maski, bo Panu się spieszy.