Dwa lata na bikestats

W zeszłym roku nawet chciało mi się jakieś podsumowanie pisać. Jak się komu chce, to sobie nawet może poszukać. W tym roku rozpisywać się nie będę, bo i po co? Skoro jeżdżę, a nawet jeżdżę gdzieś z sakwami, to znaczy, że mi się to nadal podoba. Albo, alternatywnie, że nienawiść do roweru nadal jest mniejsza od nienawiści do innych środków komunikacji.

Wrzucam ten wpis symbolicznie, w okolicy dni, w których pobiłem mój rekord miesięcznego dystansu.

Dwa tysiące kilometrów miesięcznie... Takie coś mi nawet po głowie nie łaziło, jak dwa lata temu zrobiłem 600 w jednym miesiącu, to czułem się tak rekordowy, że ojaniemogę. Dwa lata temu miałem w domu więcej sztućców niż śrubokrętów i kluczy, więcej ubrań "cywilnych" niż sportowych, a w każdym kącie pokoju leżał kurz, a nie coś związanego ze sportem pokryte kurzem.

Skoro się już wypodsumowywałem, to wypada zapytać "co dalej?". Mógłbym sobie wyznaczyć jakieś cele i miałoby to sens, gdybym tylko jeździł na rowerze. Na przykład cel pt. "przekroczyć 10000km rocznego przebiegu" byłby osiągalny i spokojnie mógłbym nawet uderzać na 12k. Teraz jednak jako że i łażę po górach, i się wspinam, stawianie sobie takiego celu jest dość odważnym pomysłem, bo na wrzesień być może szykuje się dwutygodniowy wyjazd wspinaczkowy i przebieg pójdzie się paść. Z kolei mógłbym powiedzieć, że w tym roku przekroczę łączne 20000, co wydaje mi się raczej osiągalne i wyzwaniem wielkim nie jest. A poza tym jeżdżenie dla cyferek zabija trochę radość z jazdy. Mogę wstać rano i jechać 150km, bo tak sobie postanowiłem, ale wstawać rano i jechać 150km, bo mi przebieg wypadnie poniżej planu jest trochę tego...

Cele zostawię z boku i będę się przyglądal, zobaczymy, co się stanie. To, co chciałbym na pewno, to utrzymać passę dojeżdżania do pracy tylko rowerem (inne środki komunikacji tylko wtedy, gdy rower jest niesprawny).