Kolejny dzień transportowego szosowania. W ciągu pracy trzeba było wyskoczyć na piętnastokilometrową pętelkę, a po pracy znowu szukałem okazji do czegoś króciutkiego i,fragmentami, intensywnego.

Pokaż trasę GPS

Czwarty dzień dojazdów do pracy szosą. Rozważam zakup jakiejś dedykowanej tylko na dojazdy do pracy, bo jakość jazdy na cienkich oponach jest nieporównywalna z grubszymi, trekkingowymi 1,75.

Póki co moja treningowa szosa sprawdza się idealnie, więc aż tak nie narzekam.

Sam prezes Elizium uprzejmy był zaszczycić Stolicę swą czcigodną osobą, więc, po uprzednim załatwieniu spraw formalnych, udaliśmy się z nim i panną Prezesówną na lody i kawę.

Test lodów chłodzonych azotem (!) przy Chmielnej wypadł pomyślnie. Chociaż najwięcej wrażenia robią chmury parującego ciekłego azotu...

Pokaż trasę GPS

I nadal nie rozumiem po co ci ludzie tak się przepychają na tych DDR-kach? Leci taki, panie dziejku, omija wszystkich bokiem, bo jeszcze nie ruszyli ze świateł, spycha tych jadących z przeciwka albo jedzie chodnikiem między pieszymi, po czym albo wszyscy go doganiają, albo spotykają się na kolejnych światłach.

DDR przy Połczyńskiej to mój chyba ulubiony fragment warszawskiej sieci dróg rowerowych. Jest szeroko, daleko od chodnika, od Ordona do Sowińskiego jest jeszcze tłoczno, ale od Sowińskiego już robi się pusto (bo nikt tam nie chodzi, bo nie ma po co, a jeździ relatywnie niewiele osób - większość jedzie na Księżyc, czyli Jana Kazimierza), więc jedzie się jak na jezdni.

Korzystając z niewielkiej chwili zapasu przedłużyłem lekko powrót. Nie ma czasu, ale jakoś jeździć trzeba...

Pokaż trasę GPS

Miałem wziąć i wyskoczyć z pracy na moment, więc zabrałem szosę, żeby szybciej oblecieć.

Ale w ciągu dnia dostałem telefon, że dzisiaj to w sumie jednak nieee... I o, tyle z załatwiania spraw.